این دخمه در نزدیکی روستای شریف آباد بربالای تپه ای ساختمان مدوری وجود دارد که به دخمه زرتشتیان معروف است.این بنا خودبیانگر بعضی از حقایق تاریخی در مورد راور می باشد و آدمی را به واقعیت نزدیک می سازد که راور نیز سالهای قبل یکی از مراکز زرتشتی نشین بوده است.دخمه که زرتشتیان به زبان خودشان آن را دادگاه می نامند و پارسیان هندوستان آن را (دخمو-Dakhmo)می خوانند در کتابهای انگلیسی Tower of silence یعنی (برج سکوت) نام گرفته محوطه ای است مدور که در بالای کوه تا تپه بلند ی واقع شده وغالبا” از آبادیهای اطراف چندین فرسخ فاصله دارد. دیوار اطراف دخمه را از سنگ و گچ یا سیمان و…می سازند ودر وسط دخمه چاه عمیق وسیعی حفر می کردند که استخوانهای مردگان درون آن می ریزند که زرتشتیان ایران آنرا (سراده یا استه دان ) یعنی (استخوان دان) می نامند.علت استفاده از دخمه برای نگهداری مردگان به اعتقادات زرتشتیان بر می گردد زیرا آنها معتقد بودند که در صورت دفن جسد مرده در زمین خاک آلوده می شود وبدلیل احترام خاصی که برای خاک قائل بودند این کار را انجام نمی دادند که بعد ها بدلیل رعایت مسائل بهداشتی استفاده از دخمه برای دفن مردگان ممنوع شد.