خانه ژولیت در ورونا
در این مطلب از مجله گردشگری تاپ توریست شما را با خانه ژولیت ورونا ایتالیا ، شهر عشق در جهان آشنا خواهیم کرد. در ادامه همراه ما باشید.
در نزدیکی میدان دلِ اربه (Piazza delle Erbe) در شهر ورونا ایتالیا خانه‌ای به نام خانه عشق وجود دارد. گفته می‌شود این خانه متعلق به خانواده کاپولتی بوده است که ژولیت دختر این خانواده و معشوقه رومئو در آن زندگی می‌کرده است.
خانه ژولیت (Juliet’s House) با قدمتی که به سده ۱۳۰۰ میلادی بازمی‌گردد، با سبک معماری گوتیک ساخته شده و طبق گفته‌ها با بالکن سنگی‌اش الهام‌بخش شکسپیر بوده است. مجسمه ژولیت از مهم‌ترین دیدنی‌های این خانه موزه به شمار می‌رود که یادمانی از قهرمان داستان رومئو و ژولیت شکسپیر است.
البته بالکن معروف آن، یعنی همان بالکنی که رومئو در آن به عشقش به ژولیت اعتراف کرد، بخشی از ساختمان اصلی نبوده و در قرن 20 به خانه اضافه شده است. مجسمه‌ی ژولیت در حیاط این ساختمان واقع شده و مردم بر این باورند که با دست زدن به آن، شانس در عشق به آنها رو می‌آورد و می‌توانند فرد مناسب خود را پیدا کنند.
برای ورود به خانه عشق باید از دالانی عبور کرد که بر روی دیوار آن هزاران قطعه کاغذ و نامه عشاق بر آن چسبانده شده است.بر مبنای همین نامه‌های عشاق هم هست که فیلم عاشقانه “نامه به ژولیت” (Letters to Juliet) ساخته شده است.
آنطرف دیگر خانه ژولیت دری میله‌ای قرار دارد که هزاران قفل به نشانه عشق و پیوند ابدی بر آن بسته شده است. چند قدم جلوتر بر روی دیواری با چند ده هزار دست نوشته و گرافیتی، عشاق دیگر جایی برای ابراز عشق بازیدکنندگان جدید از خانه عشق باقی نگذاشته‌اند.
وارد حیاط خانه ژولیت که می‌شوید غیر از یک مغازه فروش اجناس یادگاری، نرده‌ای که برآن هزاران قفل نصب شده و مجسمه ژولیت چیز دیگری وجود ندارد و فقط می‌توان به بالا نگاه کرد که یک بالکن کوچک دیده می‌شود که گفته می‌شود ژولیت بر روی آن می‌ایستاده و با رومئو راز و نیاز می‌کرده است.
همه خواهش‌ها و تذکرهای شهرداری ورونا برای عدم یادگاری نویسی بر در و دیوار “خانه ژولیت” بی تاثیر بوده است. حالا قرار شده راه ورود به حیاط “خانه ژولیت” تغییر داده شود و مبلغ ۲ یورو و ۵۰ سنت نیز فقط برای دیدن حیاط خانه حق ورودی دریافت شود.
داستان رومئو و ژولیت
داستان رومئو و ژولیت، از شعر آرتور بروک که در سال 1562 منتشر شد الهام گرفت و در سال 1597 انتشار یافت. این داستان، نزاع مرگ‌بار بین خاندان‌های مونتیگو و کاپولت را بیان می‌کند که فرزندان آنها به‌هم دل بسته‌اند. نکته قابل‌توجه این است که این خاندان‌ها واقعا وجود داشته‌اند. نام این دو خاندان، در شعر کمدی الهی از دانته هم وجود دارد.
طبق آنچه گفته شد، شهرت خانه ژولیت در ورونا به دلیل داستان معروف رومئو و ژولیت از شکسپیر می‌باشد. رومئو و ژولیت، دو عاشق تیره‌بخت هستند که به‌دلیل نزاع و اختلاف شدید بین دو خانواده، نمی‌توانند عشق خود را علناً بیان کنند. در پایان داستان، با فهمیدن ماجرای عاشقی آن دو و اختلاف میان دو خانواده، مرگ هردوی آنها رقم می‌خورد. این تراژدی در سال ۱۵۹۷ توسط ویلیام شکسپیر، نویسنده شهیر انگلیسی منتشر شد.
در نسخه اصلی نمایشنامه شکسپیر صحنه “ژولیت بر روی بالکن” وجود ندارد و او در کنار یک پنجره ایستاده است. صحنه بالکن در ویراستاری‌های بعدی در قرن ۱۸ به نمایشنامه افزوده شده است. دلیل عدم وجود صحنه” ژولیت بر روی بالکن” در نسخه اصلی نمایشنامه این است که “بالکن” دست‌آورد آرشیتکت‌های شهر ونیز بود که بعدها به مرور زمان به منازل شهر ورونا افزوده شد.
داخل خانه ژولیت
این خانه بسیار زیبا بوده و دو طبقه است. داخل این خانه به سبک رنسانس بازسازی شده است. بدین شکل که بر روی دیوارهای آن نقاشی های زیبا و رنگارنگی وجود دارد و پنجره های آن به حالت قوسی شکل هستند. سقف آن نیز به صورتی زیبا تزئین شده و زمانی که در این خانه قرار می گیرید، حس خوبی خواهید داشت.
داخل این ساختمان دو کامپیوتر برای استفاده عموم قرار دارد و اگر شما مایل بودید می توانید از این خانه عشق برای عشق خودتان ایمیلی بفرستید و یا اجازه دارید به بالکن رفته و عکس یادگاری بگیرید.
در طبقه دوم این بنا، موزه سفالگری که شامل اشیای سفالی و سرامیکی که مربوط به دوران قرون وسطی و رنسانس است می‌شود، در معرض نمایش برای عموم قرار داده شده است.زمانی که به داخل این خانه می روید نقاشی های زیادی از نقاشان معروف قرون شانزده و هفده میلادی را خواهید دید. بیشتر این آثار از هنرمندانی چون امانوول آنتونیو سیکوگنا (Emmanuele Antonio Cicogna) می باشد.
در خانه ژولیت در ورونا یک موزه کوچک با لباس‌های دوره رنسانس وجود دارد. همچنین تخت‌خواب ژولیت که در فیلم اقتباسی فرانکو زفیرلی از آن استفاده شده هم در این موزه می‌بینید. کل خانه ژولیت در ورونا حال‌وهوای عاشقی به انسان می‌دهد. فضای آن هم بسیار عاشقانه و جذاب می‌باشد.
اگرچه این داستان کاملاً خیالی است، اما احساسی واقعی مردم را به آنجا می‌کشاند. بر دیوارهای زیر بالکن، نوشته‌های بازدیدکنندگانی را می‌بینید که در عشق راهنمایی می‌خواهند. این یادداشت‌ها، داستان گذشته، مشکلات و امیدهای بازدیدکنندگان را نشان می‌دهد. درابتدا این یادداشت‌ها را با آدامس به زیر دیوار می‌چسباندند.
از آنجا که چسباندن آدامس باعث خراب شدن و زشت به نظر رسیدن دیوار خانه ژولیت در ورونا می‌رسید، شهردار ورونا برای جلوگیری از این مشکل مقررات جدیدی تعیین کرد. آنها پانل‌های قابل جابجایی را در زیر بالکن قرار دادند تا افرادی که قصد نوشتن دردودل‌های خود را دارند، از این پانل‌ها استفاده کنند. شاید برای شما جالب باشد که این نامه‌ها، بعداً اساس فیلم‌نامه «نامه‌هایی به ژولیت» در سال 2010 شد.
نامه به ژولیت
گردشگرانی که برای بار اول به خانه‌ی ژولیت می‌روند، معمولاً از تعداد نامه‌ها و نوشته‌هایی که زمین تا سقف را می‌پوشانند، چشم‌هایشان گرد می‌شود. بر روی دیوار دالان ورودی هزاران قطعه کاغذ و نامه “عشاق” بر آن چسبانده شده است. چند قدم جلوتر بر روی دیواری با چند ده هزار دست نوشته و گرافیتی، عشاق دیگر جایی برای ابراز عشق بازیدکنندگان جدید از “خانه عشق” باقی نگذاشته‌اند.