دیدنی های راز

راز از شهرهای استان خراسان شمالی است که از توابع شهرستان راز و جرگلان قرار گرفته‌است . منطقه راز در حدود ۴۵ کیلومتری مرز ایران و ترکمنستان و به مسافت ۱۲۰ کیلومتری شمال بجنورد قرار دارد. راز در زمانهای قدیم جزء سرزمین نساو ابیورد بوده‌ است و وجه تسمیه راز نیز به خاطر وجود انگورهای رز بوده که در دره‌ای که در حال حاضر وجود دارد و به گویش محلی به دره رزندر معروف می‌باشد. راز دارای آب وهوای کوهستانی می‌باشد و مردم این شهر در محیطی با درآمد کافی که از دامداری و کشاورزی و باغات موجود در ابیدر و کشکیدر و ناحیه جنوب غربی که در زبان رازی به جلگه معروف است زندگی می‌کنند. مردم شهر راز به گویش بومی فارسی خراسان که در محل «رازی» نامیده می‌شوند سخن می‌گویند.از لحاظ تاریخی این شهر در دوران مختلف با عوامل طبیعی دچار تغییرات زیادی شده و هر از گاهی عواملی مثل سیل و زلزله بافت شهری و روستایی آن را به هم ریخته و گاهی جمعیت آن در طول تاریخ به ۵۰۰۰۰ هزار نفر هم رسیده‌است. در ادامه همراه تاپ توریست باشید تا با دیدنی های راز بیشتر آشنا شوید.

مجموعه تاریخی راز

قدیمی‌ ترین شواهد توالی استقراری شهر راز، امروزه در مناطق شمالی آن در تپه تاریخی “بایر قلعه” و تپه “مجاورسفید” باقی مانده است. با توجه به شواهد باستان شناسی تپه بایر قلعه بخش کوچکی از یک استقرار بزرگ روستایی از قرون میانه اسلامی (قرن پنجم ه.ق تا به امروز) بوده‌است. تپه مجاور سفید نیز بخشی از استقرار گذشته راز بوده که کاربرد نظامی و حاکمیتی داشته‌ است تپه مجاور سفید در بخش شرقی تپه بایر قلعه قرارگرفته و هنوز در بخش هایی از آن شواهد دیوار و استحکامات نظامی باقی مانده است. سومین اثر این مجموعه گورستان تاریخی راز است که در بخش جنوبی بافت امروزی شهر راز قرارگرفته‌ است و با توجه به سنگ نگاره‌های قبور آن، قدمت کاربرد گورستان تا دوران صفوی به عقب بازمی‌گردد. در بخش جنوب غربی این گورستان بقایای مقبره موسوم به فخررازی قراردارد که در میان اهالی منطقه بسیار مورد احترام است. با توجه به تخریب کامل سنگ قبر این مقبره و از میان رفتن شواهد باستان‌شناسی آن، از هویت اصلی شخص مدفون در آن اطلاع دقیقی در دست نیست. چهارمین اثر این مجموعه درخت کهنسال “سرو” راز است که در بخش مرکزی بافت شهر قرار دارد این درخت با عمر تقریبی800 سال به عنوان یک اثر طبیعی در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.

ارگ تاریخی آلمادوشن

ارگ آلمادوشن در بلندترین بخش کوهی استوانه‌ ای شکل و منفرد قرار گرفته‌ است. سطح این کوه نسبتا مسطح است طول شرقی غربی این قلعه، بیش از 100متر و عرض شمالی جنوبی آن حدود500 متر است. در تمامی بخش‌ های سطح این کوه آوار و توده‌ های لاشه‌سنگ وجود دارد آواری که هر کدام مخروبه‌های یک بنا بوده است. اسم این اثر از روستای آلمادوشن که نزدیکترین روستا به آن گرفته شده‌است. این نام در زبان ترکی ” محل افتادن سیب” معنی می‌دهد. در خصوص قدمت و تاریخچه اثر می‌توان گفت، ارگ آلمادوشن یک قلعه نظامی است که از دوران اشکانی تا قرون میانه اسلامی یعنی قرون 6 و 7 هجری قمری کاربرد داشته‌است. ارگ آلمادوشن با توجه به موقعیت و ویژگی طبیعی از جهت نظامی در یک سیر 1500 ساله یعنی از دوران‌ های اشکانی تا قرون میانه اسلامی حائز اهمیت بوده است.

بقعه شاهزاده نبی غلامان

بنای شاهزاده نبی غلامان در 200 متری جنوب غلامان و مشرف به آن قرار گرفته‌ است این بنا در سال 1318 به دستور سروان امیر عباس دیباج حاکم وقت منطقه و به دست استاد شیخ علی نوروزی و به شاگردی محمد رحمانی تجدید ساخت شد. از ساختارهای قبل از مرمت و بازسازی بنا امروزه اثری باقی نمانده و تمامی ساختار امروزی بنای امامزاده مربوط به زمان پهلوی اول است. این بنا به شکل شش ضلعی ایوان‌ دار و با مصالح عمده آجر، گچ، ملات گلی و چوب است. ایوان بنا رو به شمال قراردارد یک ورودی بنا از جهت ایوان و شمال است و ورودی دیگر بنا از جهت غربی است. بنا دارای دو سنگ نوشته یکی بر بالای سر در ورودی و دیگری در بالای سردر ایوان است که به سال تجدید ساخت و سازندگان اشاره می‌کنند. با توجه به پراکندگی تعداد زیادی قطعات کاشی و آجر لعاب‌دار گویا این مصالح نیز از جمله تزئینات بنا بوده که امروزه از بین رفته‌است. از چگونگی تزئینات بخش داخلی بنا به دلیل مرمت و پوشش یک دست گچ، شواهدی باقی نمانده است. این امامزاده در میان مردم منطقه بسیار مورد احترام است و گورستان امروزی غلامان نیز در اطراف آن شکل گرفته است.