جاهای دیدنی لالجین
در این مطلب از وب سایت گردشگری تاپ توریست شما را با جاهای دیدنی لالجین آشنا خواهیم کرد. در ادامه همراه ما باشید.
لالجین، نام شهری است در شمال استان همدان که در فاصله ی 18 کیلومتری از مرکز استان، یعنی شهر همدان قرار دارد. بجز فصل زمستان که سرمای رشته کوه الوند روزهای خیلی سردی برای این شهر رقم می زند، در بقیه ی فصول سال شاهد آب و هوای معتدل و مطبوعی هستیم.
در مورد قدمت لالجین اختلاف نظرهای زیادی وجود دارد اما به نظر می رسد قول صحیح تر این است که شهر لالجین حدود 1000 سال، و سفال لالجین حدود 800 سال قدمت دارد.
کارگاه ها و فروشگاه های سفال لالجین، از جاذبه های مهم گردشگری استان همدان محسوب می شوند که همه ساله گردشگران داخلی و خارجی زیادی را به این شهر جذب می کنند.این شهر، در سال 95 عنوان «شهر جهانی سفال» را از طرف شورای جهانی صنایع دستی(تحت نظر یونسکو)، کسب نمود.
تاریخچه
می‌گویند که لالجین دو بار از زمانی که به یک شهر تبدیل گشته، ویران شده است. یکی از آن ویرانی ها در حمله مغول ها بوده و دیگری زمانی که افغان ها به رهبری محمود افغان در زمان صفویان به شهرهایی از کشور حمله کردند.
علاوه بر آن حمله ای نیز در زمان خوارزمشاه و مردآویج نیز حمله هایی نه به شدیدی دو مورد اول به این شهر داشته است. مردم این شهر اعتقاد دارند که تاریخ این شهر از لحاظ مکانی بیشتر در شمال و شمال غرب آن دیده می شود. چرا که هنوز هم در بعضی از نقاط آثاری از تنور، چاه، خشت و سفال به دست می آید.
تاریخچه پیدایش سفال
در تمام ایران پیدایش سفال به بیش از ۱۰ هزار سال پیش برمی گردد. ساخت سفال به زمانی برمیگردد که انسان ها عموما در دشت زندگی می کردند و یکجانشینی تازه بوجود آمده بوده است. ظروف سفالی در ابتدا بیشتر برای نگهداری از آب و مواد غذایی استفاده می شود زیرا سفال خاصیت فاسد نشدنی دارد.
سفال لالجین نیز به تاریخ دوری برمیگردد. قدیمی ترین چرخ سفالگری در ایران در منطقه شوش بوده که البته دیگر چرخ هایی که باستان شناسان یافت کرده اند در منطقه ای بوده که از لالجین زیاد دور نیست که را به نام تپه سیلک می شناسیم.
در روستای سیلک ظروف سفالی بسیاری پیدا شده است و به دلیل وجود چرخ، آن‌ها بسیار منظم تر از اشکال اولیه ظروف ها هستند. این این منطقه ظروف سفالی قرمز رنگی نیز موجود بوده که از پیشرفت خوب این صنعت در سیلک خبر می دهد. در شهر لالجین بیشتر مردم از زمان قدیم شغل سفال گری داشتند و علاوه بر ظروف سفالی زیادی که در این منطقه یافت شده، هنر آن که نسل به نسل به امروز رسیده نیز گواه تاریخ بلند سفالگری در این شهر است.
سفال لالجین
همانطور که گفته شد سفال لالجین یکی از بهترین ها سفال های ایران می باشد. این شهر را می توان مرکز عمده سفال و سرامیک ایران دانست که صادرات آن به جهان بیشتر از هر نقطه دیگری ثبت شده است. سفال لالجین انواع گوناگونی دارد که می توان از جمله آن ها ظروف کاربردی و تزیینی، سرامیک های متنوع و … را نام برد.
در ۴ شهریور ۱۳۹۵ جشنی در لالجین برگذار شد که در نتیجه نام گرفتن این شهر به شهر جهانی سفال بود. این ثبت جهان همانطور که انتظار می رفت باعث رشد اقتصادی این شهر و همچنین افزون شدن تعداد گردشگرانی که به این منطقه می آیند شد.
اکثر مسافرانی که راهی شهر همدان می شوند حتما به دلیل نزدیکی سری هم به لالجین می زنند. در حقیقت عمده جاذبه آن خیابان طویلی است که از اوایل شهر امتداد یافته و دورتا دور آن پر از مغازه های سفال فروشی است. آنقدر تنوع اجناس بالاست که حتی اگر قصد خرید نداشته باشید از دیدنشان بسیار لذت خواهید برد و یک شی سفالی کوچک و زیبا حداقل چیزی است که خواهید خرید.
در سال های اخیر جهت رونق گردشگری در این منطقه چندین کارگاه سفال پزی آماده پذیرش مسافران هستند که در آنجا با نحوه ساخت سفال آشنا خواهید شد و دقایقی چند می توانید پشت چرخ سفالگری نشسته و سفال خودتان را بسازید! همچنین به جای رستوران در این شهر، ده ها دیزی سرای سنتی از جمله دیزی سرای بوعلی، لانجین و غیره گشایش یافته است که انصافاً دیزی های فوق العاده ای دارند.
تمام ظروف به کار رفته در دیزی سراها نیز سفال است. البته به جز دیزی سایر غذاها نیز سرو می شود که البته من پیشنهاد امتحان دیزی ها را می دهم. تقریباً لالجین فاقد هتل و اقامتگاه است به جز چند سوییت و هتل آپارتمان سینا اقامتگاه چندانی ندارد چراکه اصولاً یک نیمروز برای مسافران این مقصد کافی است و اکثر مسافران برای اقامت به شهر همدان می روند.
روستای دهنجرد
دهنجرد(یا دهنگرد) یکی از روستاهای استان همدان است که در دهستان سفالگران بخش لالجین شهرستان بهار واقع شده‌است. دهنجرد یکی از روستاهای لالجین می باشد که در ۲ کیلو متری آن واقع است.این روستا در ۲۲ کیلومتری از مرکز استان قرار دارد و جمعیتی حدود ۱۰۵۰ نفر در این روستا زندگی می کنند .
سوغاتی های لاله جین
مهمترین ره آورد این شهر سفال است، که به 2 دسته سنتی و مدرن تقسیم می شوند. سفال های سنتی، شکل ظاهری، اندازه و نقشینه های زیبای متفاوتی دارند و بیشتر جنبه تزئینی پیدا کرده به عنوان اشیای دکوری مورد استفاده قرار می‌گیرد و اما سفالینه های مدرن ساده و اغلب تک رنگ هستن و در مصارف خانگی استفاده می شوند.
از غذاهای این شهر می توان به انواع آش‌ها از جمله کاچی، جو، آماج و آبگوشت مخصوص لاله جین اشاره کرد.آبگوشت لاله جین به دلیل پخت در ظروف سفالی از طعم و مزه فوق العاده ای برخوردار است و شهرت جهانی دارد و خود به تنهایی یکی از جذاب ترین بخش های سفر به این شهر محسوب می شود. از مولفه های مواد غذایی لاله جین مغذی و سنتی بودن آن است که از کیفیت بالایی برخوردار بوده و با آداب و رسوم منطقه پیوند خورده است.