چایخانه حاج میرزا
اصفهان یا همان نصف جهان، با توجه به معماری بی نظیر و جاذبه های گردشگری متنوعش یکی از شهرهای پر رفت و آمد از نظر صنعت توریستی می باشد. اصفهان یکی از مهم‌ترین شهرهای تاریخی کشورمان است و هر ساله مسافران زیادی، چه از داخل چه از خارج، برای بازدید از آثار تاریخی و جاذبه‌های گردشگری این شهر، به اصفهان می‌آیند. در این مقاله با تاپ توریست همراه باشید تا با یکی از تاریخی ترین چایخانه های اصفهان آشنا شوید .
چایخانه حاج میرزا نام یکی از قدیمی‌ترین قهوه خانه های اصفهان است، این قهوه‌خانه با نام چاه حاج میرزا(مالک چاهی در همین محل) نخستین بار در زمان صفویان ساخته شد. در ابتدا خسته‌خانه نام داشت زیرا مردم برای رفع خستگی به آنجا می‌رفتند ولی کم‌کم این سرا به سرای طوطی، چایخانه و قهوه خانه تغییر نام داد و هم اکنون نیز در بین محلی‌ها همچنان به سرای حاج میرزا معروف است.
این مکان فقط یک قهوه خانه معمولی نیست بلکه اشیاء قدیمی از خنجر و نیزه گرفته تا ادوات تعزیه خوانی، شاهنامه خوانی، نقالی، کتاب‌ها و عکس هایی قدیمی نگهداری می شود.این اشیاء و اسناد قدیمی توسط حاج میرزا و خانواده اش بخاطر علاقه زیادی که به اشیاء قدیمی داشته اند، جمع آوری شده و به همین خاطر لقب قدیمی‌ترین قهوه‌خانه های اصفهان را گرفته و یکی از جاذبه‌های گردشگری اصفهان است.
اینجا قدیمی‌ترین قهوه خانه شهر است. حاج محمدعلی خواجه که نسبش به خواجگان صفوی می‌رسد، عتیقه دوست و عتیقهشناس متبهری بود که از راههای مختلف عتیقه می‌خرید و به در و دیوار قهوه‌خانه میآویخت؛ او بود که این مکان را از کارگاه مسگری و قبلتر، کاروانسرای مسافران و بازار خرید و فروش اسب و الاغ، به قهوه خانه تبدیل کرد وچند سالی است که خود رخت بربسته از جهان و سه فرزندش رتق و فتق امور را به دست گرفته‌اند.
بعد از خوردن چای دبش دم شده در قوری گل سرخی به همراه یک بشقاب گوشفیل، حتما جذب نگارگریهای خاک خورده روی دیوارها خواهی شد که معلوم نیست از کجای تاریخ بر این دیوارها نشستهاند و از کدام نقاش قدیمی اصفهانی سخن می‌گویند. چراغ‌های نفتی قدیمی و شاخ حیوانات و سکههای قدیمی که قدمتشان به دوران شاه صفوی می‌رسد نیز هر کدام از تاریخی می‌گویند که دیگر نیست؛ اینجا میتوانی تاریخ را لمس کنی؛ شگفت‌انگیز است لمس تاریخ.
روی در و دیوار این قهوه‌خانه یا چایخانه پر است از لوازم عتیقه و با ارزشی که همگی یادگار روزگاری هستند که تعزیه‌خوانی، شاهنامه‌خوانی و نقالی در این مکان برگزار می‌شده است.در آن زمان، خیلی از کسایی که خودشان را علاقه‌مند به ابزارآلات تاریخی و سنتی می‌دانستند، به مناسبت‌های مختلف مثل عزای امام حسین(ع)، وسایلی مثل نیزه، تخت بند (تخته های چوبی)، شمشیر، کلاه آهنی، سنگ‌های گران‌قیمت، تابلوهای نقاشی یادگاری از مینیاتوریست‌های قدیمی اصفهان، زره‌های آهنی و… به این قهوه‌خانه اهدا می‌کرده‌اند.
در میان این اشیائی که امروزه هر کدام‌شان در نوع خود بی‌نظیرند و از در و دیوار چایخانه چاه حاج میرزا آویزان هستند، همه چیز دیده می‌شود؛ از خنجر و نیزه و کاسه‌های کاهگلی گرفته تا آینه و شمعدان و چراغ‌های سه فتیله و کتاب‌های قدیمی که از رنگ و رویشان می‌شود فهمید که دوره قاجار و پادشاهی قبله عالم! را با پوست و جلدشان درک کرده‌اند.
از کجا به چایخانه برویم؟
اصفهان که بروید و دور میدان نقش جهان که دوری بزنید و بازار لواف‌ها را هم که گز کنید، به کوچه چاه حاج میرزا می‌رسید.
این اثر زیبای تاریخی در تاریخ ۲۰ اسفند ۱۳۸۵ با شمارهٔ ثبت ۱۸۱۰۳ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.