تاریخچه پارک گوئل

حکایت جالب پارک گوئل از آنجایی آغاز می‌شود که آقای گوئل تاجر ثروتمند اسپانیایی در سال 1885 میلادی با الهام از باغ-شهر در کشور انگلستان، قصد داشت تا همین پروژه را در بارسلون نیز اجرا کند. وی به کمک معمار ماهر هم عصر خود، آنتوان گائودی در سال 1890 میلادی تصمیم گرفت فضایی متفاوت برای زندگی قشر مرفه بارسلون ایجاد کند، اما این فضا با سبک‌های معماری رایج عصر خودشان تفاوت زیادی داشت. علاقه گائودی به طبیعت، منجر به ساخت مجموعه ای برای زندگی در بین گیاهان شد. از سوی دیگر او در سبک معماری ویژه ای که داشت، معتقد بود در طبیعت هیچ خط صافی وجود ندارد، به همین دلیل در پارک گوئل شما خط صافی را نمی‌توانید بیابید و همه چیز منحنی گونه و قوس‌دار است.

هدف گوئل و گائودی، جذب سرمایه از ثروتمندان شهر بود و به این امید پروژه را آغاز کردند ولی به دلیل تفاوت سبک معماری که در آن زمان مرسوم نبود، مورد توجه قشر ثروتمند قرار نگرفت. پس از آن در سال 1906 تا 1922 میلادی تنها افرادی که حاضر به زندگی در این مجموعه شدند شامل یک وکیل، گائودی و گوئل به همراه خانواده‌هایشان بودند. در سال 1923 میلادی فرزند گوئل این مجموعه را به شهرداری بارسلون اهدا و به یک پارک تبدیل نمود. بعدها دوستان گائودی منزل وی را تبدیل به یک موزه کردند و بالاخره در سال 1984 پارک گوئل، از سوی یونسکو به عنوان میراث جهانی ثبت و از جاذبه‌های گردشگری پر تردد بارسلون شد، حال گردشگران از سراسر دنیا به اسپانیا سفر می‌کنند و بر فراز بارسلون، غرق در رنگ و هنر قدم می‌زنند.

معماری پارک

همانطور که می دانید گائودی از معماران کاتالونیایی معروفی بود که تمایل داشت ارزش های مذهب کاتولیک و مسحیت را در آثار خود به نمایش بگذارد. او همچنین در آثار خود به حد چشم گیری از طبیعت الهام می گرفت. سازه هایی که انگار از دل زمین سر درآورده اند و ساختار سنگی آن ها، ستون های منحنی و سرامیک کاریشان چشم ها را به تسخیر در می آورند. این پارک به خاطر تراس باعظمت و ورودی نمادینش به عنوان یکی از زیباترین جاذبه های شهر شناخته شده است. ضمنا گفته می شود که معماری این پارک شباهت هایی به کلیسای کلونیا گوئل دارد.