جزیره ابوموسی
در این بخش از وب سایت مجله گردشگری تاپ توریست شما را با جزیره ابوموسی آشنا خواهیم کرد. برای آشنایی با این جزیره زیبا در خلیج فارس در ادامه با ما همراه باشید.
جزیره ابوموسی (Abu Musa) جزیره‌ای در جنوب خلیج‌فارس و بخشی از استان هرمزگان در جنوب ایران است. این جزیره یکی از جزایر سه‌گانه ایران است. مساحت این جزیره در حدود ۱۲ کیلومتر مربع است. جمعیت ابوموسی، در سال ۱۳۹۵ برابر با ۴۲۱۳ نفر بوده‌است. تعداد اندکی از این ساکنان شهروندان امارات هستند.
این جزیره یکی از نقاط مهم استراتژیک خلیج‌فارس محسوب شده و در خط زنجیره دفاعی اول ایران در تنگه هرمز قرار دارد. جزیره ابوموسی یکی از مراکز صدور نفت خام کشور است که با ظرفیتی قابل توجه فعالیت می‌کند.
ابوموسی به همراه تنب بزرگ و کوچک اهمیت راهبردی بالایی دارند و مالکیت ایران بر بخش قابل ملاحظه‌ای از جنوب خلیج‌فارس و به ویژه تسلط ایران بر تنگه هرمز را تضمین می‌کنند. علاوه بر آن به دلیل عمق مناسب تنها معبر حیاتی عبور نفتکش‌ها و کشتیهای بزرگ جنگی در محدوده این جزایر قرار دارد.
آب‌وهوای جزیره بوموسی گرم و مرطوب است و چون به خط استوا نزدیک است، هوای آن از هوای سایر جزیره‌های ایرانی خلیج فارس گرم‌تر است. بارش، بیشتر در اواخر زمستان و اوایل بهار بوده و بارندگی به گونه رگبار لحظه‌ای و موقت است.
آب جزیره در اواخر پاییز و اواسط بهار بسیار مطبوع و آرام است. شفافیت آب خلیج فارس در ساحل ابوموسی به حدی است که ماهی‌های آکواریومی و مرجان‌های آن نیز از کنار ساحل و موجشکن‌ها به طور واضح دیده می‌شوند.
ساحل سفید رنگ و آبی و پرنده های مهاجر جزیره شاید به گفته کسانی که به دنبال آرامش اند جای مناسبی باشد اما افسون جزیره تنها سکوت و آرامش آن نیست بلکه گونه هایی از حیات وحش نیز جزو جاذبه‌های این جزیره محسوب می شوند. بر اساس یافته های اداره محیط زیست استان هرمزگان سواحل ماسه ای این جزیره محل تخم گذاری لاک پشتان دریایی است.
کشت و زرع محدودی در این جزیره صورت می‌گیرد و بیشتر مردم بومی محل به صید ماهی اشتغال دارند. این جزیره از خوش‌آب‌وهواترین مناطق خلیج‌فارس است و انواع گیاهان و جانوران دریایی در ساحل آن به چشم می‌خورد.
مالکیت جزیره
حاکمیت ایران بر جزایر ابوموسی، تنب بزرگ و تنب کوچک ریشه در دوره امپراتوری‌های عیلامی، ماد، هخامنشی، اشکانی و ساسانی دارد. در این دوران نظم و امنیت ایرانی بر سراسر پهنه آبی خلیج‌فارس و جزایر آن حکم‌فرما بود.
جزایر سه‌گانه در سال ۱۹۰۸ به‌طور کامل تحت اشغال بریتانیا به عنوان قیم رسمی امارات متصالحه درآمد اما تا سال ۱۹۷۱ هیچ‌کدام از دولت‌های ایران این اشغال را قبول نداشته و ابوموسی به همراه تنب بزرگ و کوچک در تقسیمات کشوری ایران قرار داشتند.
در سال ۱۹۷۱ میلادی پس از توافق ایران و بریتانیا و پیش از خروج نیروهای نظامی انگلیس از منطقه و تأسیس کشور امارات متحده عربی، ابوموسی به همراه تنب بزرگ و تنب کوچک پس از نزدیک به ۷۰ سال شکایت‌های مداوم دولت ایران علیه اشغالگری انگلیس سرانجام به ایران بازگردانده شد.
طبق این یادداشت تفاهم ارتش ایران در این جزیره نیرو مستقر کرد و به شارجه اجازه داده شد که یک پاسگاه پلیس محلی در آنجا داشته باشد. این موافقتنامه منابع انرژی جزیره را بین دو امضاکننده تقسیم کرد.
در سال ۱۹۹۲ و پس از خاتمهٔ جنگ خلیج‌فارس امارات متحدهٔ عربی بر خلاف نظر شیخ شارجه و تفاهم‌نامهٔ ۱۹۷۱ شارجه با ایران در خصوص ابوموسی، اقدام به طرح ادعاهای مالکیت بر جزایر سه‌گانه کرد. این اقدام واکنش دولت ایران را برانگیخت.
شورای عالی امنیت ملی ایران با صدور بیانیه‌ای هشت ماده‌ای بر حق حاکمیت بی چون و چرای ایران بر جزایر تأکید کرد. در بند هفتم این بیانیه آمده‌است: «طرح ادعاهای تاریخی در مورد سرزمین‌های ایران، اگرچه همواره به نفع ایران است، ما آن را به هیچ وجه به مصلحت امنیت منطقه نمی‌دانیم و تجربه ادعاهای مشابه از سوی عراق درس عبرتی در این زمینه است.
دسترسی
این جزیره در ۲۲۲ کیلومتری بندرعباس و ۷۵ کیلومتری بندر لنگه آرام گرفته است. تنها خط پروازی جزیره نیز از بندرعباس توسط هواپیمایی کیش ایر با ظرفیت 100 نفر دایر است اما برای گذر از راه دریا باید بندر لنگه را تا جزیره با کشتیهای تندرو چند ساعتی طی کرد.
طبیعت منحصربه‌فرد ابوموسی هم ازلحاظ اکوتوریسم و هم گردشگری نمونه است و هم‌چنین وجود دلفین‌ها، ساحل زلال، ماهیگیری که همه این‌ها باعث شده‌اند تا ابوموسی فرصتی بکر برای گردشگری معرفی شود. همین‌طور چشم‌اندازهای بسیار جذاب و سواحل آرام با آب‌های پاک جزیره زیبای ابوموسی که انواع جلبک‌های دریایی آنجا زندگی می‌کنند، جزیره را به جزیره آکواریومی معروف تبدیل کرده است.
مقالات گردشگری بیشتر بخوانید: