بهترین سوغات هرمزگان | خوشمزه ها و صنایع دستی

 

سوغات هرمزگان

در این مقاله از وب سایت گردشگری تاپ توریست شما را با سوغات هرمزگان آشنا خواهیم کرد . با ما همرا ه باشید .

سوغات هرمزگان | خوشمزه ها و صنایع دستی

هر گوشه از ایران زیبایی های خود را دارد؛ شمال که می روی طبیعتش روحت را تازه می کند، قلب ایران، کویرش حرف های ناگفته ی زیادی در سینه دارد و جنوبش صفا و صمیمتی بی مثال دارد. نا خودآگاه نام جنوب ایران را که می شنوی، دنیایی از مهر و محبت و یک رنگی برایت تجسم می شود. خطه ای با مردمان بی ریا و دوست داشتنی. بندرعباس یکی از شهرهای جنوبی ایران و مرکز استان هرمزگان است که مردمانش به زلالی آب خلیج و دریای عمان و به خونگرمی آفتاب سوزان جنوبند. آن ها مانند دیگر مناطق کشورمان، با آب و خاک خود انسی دیرینه دارند و روزگار را با این دوستی عمیق سپری می کند.

ماهی و میگو

از آن‌جایی که بندرعباس و دیگر بنادر استان هرمزگان در کنار خلیج فارس که منبع غنی انواع مختلف ماهی، میگو و آبزیان است واقع شده‌اند، یکی از شغل‌های کهن مردم این مناطق ماهیگیری است که به شکل سنتی و یا مدرن انجام می‌شود و می‌توان گفت ماهی و میگو سوغات معروف این استان است.

خرما 

خرمای بندرعباس بیشتر در شهرهای حاجی آباد، میناب و رودآب کشت شده و یکی از بهترین سوغات های این شهر است. کیفیت بالا و قیمت پایین این محصول، هر گردشگری را مشتاق خرید می کند. از سوی دیگر محصولی صادراتی به کشورهای حاشیه خلیج فارس، اروپا، آمریکا و آسیای میانه می باشد. اهالی بندر، خرماهای درجه یک را می فروشند و خرماهای دیگر را برای تولید عسل خرما، شیره ی خرما، چیپس خرما و … به کارخانه ها می دهند. این فرآورده ها نیز به عنوان سوغات به نقاط مختلف کشور ارسال می شود.

مرکبات هرمزگان

سوغات دیگر استان هرمزگان، مرکبات و فرآورده‌های حاصل از آنها است. بندرعباس و شهرستان‌های استان هرمزگان دارای باغات مرکباتی هستند که سالانه درصدی از نیاز استان‌های اطراف خود و کشورهای حاشیه‌ی خلیج فارس را نیز تامین می‌کنند. مرکباتی که در استان هرمزگان کشت می‌شوند شامل نارنگی، پرتقال، لیمو لیسبون، لیمو شیرین، نارنج، گریپ فروت و لیموترش است.

گواوا

در بازار بندرعباس و حتی در گوشه و کنار این شهر، افرادی را خواهید دید که چیزی را به نام زیتون می فروشند. اما شما زیتونی را نخواهید دید و تنها میوه هایی کوچکتر از گلابی و با ظاهری متفاوت را می بینید. این میوه، همان  گوآوا ( Guava )، میوه گرمسیری معروف است که تنها در سیستان بلوچستان و هرمزگان کشت می شود. اگر گذرتان به این مناطق افتاد حتما یک دل سیر گوآوا بخورید و برای دوستان و خانواده خود سوغات بیاورید. اگر یک دانه از این میوه را در دست یا کیفتان بگذارید، عطر بی نظیرش تا مدت ها همراه شماست و سفر دلنشین بندرعباس را برایتان یادآوری می کند. این میوه در نیمه ی آبان تا اوایل فروردین در این منطقه یافت می شود و از آن مربا و … درست می کنند. یادتان باشد بهترین گوآوا، پوستی زرد رنگ دارد و طعم آن بسیار لذیذست.

صنایع دستی بندرعباس

اهالی بندر از همه ی امکانات و دارایی های بندر استفاده می کنند. آن ها سوغات های جالب و مصرفی را از شاخه های درخت خرما، داده های دریایی و… می آفرینند. با این کار هم فرهنگ و هنر خود را در اقصی نقاط ایران و حتی دنیا ترویج کرده و هم کسب درآمد می کنند. نکته جالب در مورد صنایع دستی استان هرمزگان و شهر بندرعباس، حضور چشمگیر بانوان است و در حدود ۹۰ درصد از تولیدات دستی توسط بانوان صورت می گیرد. در ادامه با انواع صنایع دستی بندرعباس آشنا می شویم.

صنایع دریایی

اگر در ساحل قدم بزنید، تعداد بسیاری از انوع صدف ها، حلزون ها و بقایای آبزیان خلیج فارس را خواهید دید که حاصل جزر و مد است. اهالی بندر، این ره آورد خلیج را جمع آورده و از آن بهترین استفاده را کرده تا انواع تابلوها، مجسمه ها، تزیینات، زیورآلات و… را تولید کنند.

 حصیربافی

صنایع دستی حصیری نیز در این استان ساخته می‌شوند و رواج دارند. از میان آن‌ها می‌توان به نوعی زیرانداز به نام «تک»، درپوش کوزه، نوعی سینی گرد و بزرگ به نام «سپ»، «دمکش»، گلدان حصیری، ظرف میوه، ظرف نگهداری نان «کفه» اشاره کرد. از حصیر بافی باید به عنوان رایج‌ترین و معمول‌ترین صنعت دستی استان هرمزگان نام برد، چرا که ماده‌ی اولیه‌ی مورد نیاز حصیر بافی، برگ درخت خرما است اما در بعضی از مناطق استان از نی هم حصیر می‌بافند.

 سوزن دوزی

سوزن­ دوزی یکی از روش­ های تزیین پارچه با قدمتی بسیار است که در برخی نقاط ایران دیده می شود. هنر سوزن دوزی، در شهر بشاگرد استان هرمزگان رونق دارد و نوعی تزیین پارچه با نخ های رنگی می باشد که به سوزن دوزی های سیستان و بلوچستان شبیه است.

گلابتون دوزی

گلابتون دوزی یکی از گونه های زردوزی است که در نقاط مختلف ایران انجام می شود. گلابتون دوزی، نوعی تزیین پارچه به وسیله نخ های طلایی یا نقره ای است. گلابتون در اصل نوعی طلا بوده که آن را به شکل ریسمانی نازک در می آوردند و با آن روی پارچه یا لباس نقش می انداختند. در حال حاضر دیگر از طلا برای دوخت استفاده نمی کنند و جایگزین آن نخ هایی با روکش طلایی یا سفید است. در استان هرمزگان در شهرهای بندر لنگه، بندر عباس و میناب این هنر رونق بسیار دارد و برای تزیین شلوار های زنانه، سر آستین، دمپایی، جلوی سینه، دور یقه، لبه پرده، دیوارکوب، پشتی، کوسن، سجاده، جلد قرآن و تابلو و… به کار می رود.

چنته بافی

چنته بافی در منطقه‌ی بشاگرد با استفاده از دارهای زمینی و توسط زنان انجام می‌شود. نقش‌ها در چنته بافی اغلب به شکل هندسی و ذهنی بافته می‌شوند. اطراف چنته را با صدف‌های دریایی و منگوله‌های رنگی تزیین می‌کنند. از چنته بیشتر برای تزیین کپرها استفاده می‌شود.

خوس دوزی هرمزگان

در استان هرمزگان، بانوان، نوعی سوزن دوزی انجام می دهند به نام خوس دوزی. خوس، نوعی نخ پلاستیک با انواع رنگ هاست که در هرمزگان بیشتر از رنگ طلایی و نقره ای آن استفاده می شود. برروی پارچه ی توری ریز بافت و مخمل با نوارهای نقره ای نقش هایی خیالی و ذهنی را ایجاد کرده و با آن، مقنعه و چادر زنانه (دستار) و البسه دیگر را تزیین می کنند. این هنر برای مردم هرمزگان بسیار مهم بوده و گاهی برای هدیه، اسم عروس و داماد را بر پارچه ای خوس دوزی کرده و شب عروسی به آن ها می دهند.

شک بافی

در هرمزگان برای تزیین لبه آستین، پیش سینه، لبه لباس ها، اطراف مقنعه و سجاده، سفره عقد و بقچه نواری از جنس نخ پنبه استفاده می شود. پهنای این نوارها بستگی به نیاز مصرف کننده داشته و از  شش میلیمتر تا پنج سانتی متر متغیر است. با توجه به پهنای این نوار هرکدام به یک نام خوانده می شوند که عبارتند از زری یک‌فضله، زری دوفضله، شک عِین القمری، کله قندی، لب لبه‌ای، گل اشرفی ساده، سن المشار، قبر عاشقون، دال دالی، ده قالبه، مطابِ قالمک، خاتم بندی، عامل گردان، صحن و پیاله، قیچی لوزی، مرافعی، غولی، مُصنع چیزی، کله‌کجی و…در این میان زری یک‌فضله، باریک ترین نوار و شک مرافعی، پهن ترین است، این نوار به رنگ های طلایی و نقره ای با ابزار هاون چوبی و قرقره درست می شود.

بافته‌های داری

بافته‌های داری یکی دیگر از انواع صنایع دستی هستند که در استان هرمزگان مورد توجه قرار دارند و مردم سخت‌کوش منطقه به تولید آن‌ها می‌پردازند. از میان آن‌ها قالی افشار، انواع گلیم، خورجین، نوعی روانداز با پرزهای بلند به نام «خرسک» که گاهی به عنوان زیرانداز مورد استفاده قرار می‌گیرد، جاجیم و گبه را می‌توان نام برد.

قالیبافی هرمزگان

در بندرعباس ، اهالی روستای درتوجان و حاجی آباد و اغلب عشایر، انوع قالیچه، قالی و روپشتی را می بافند. برای تولید انواع قالی نیاز به پشم می باشد که عشایر هرمزگان آن را از سیرجان تهیه کرده و خود، رنگ می کنند. گره ی این قالی و قالیچه ها اغلب ” گره فارسی” و با نقش های افشاریه چون بوته شاهی، ماه و ستاره ای، سه کله، خشتی، گنبدی، شکارگاه، بچه بغل، سماوری و … می باشد.

شیریکی پیچ 

همجواری این استان با کرمان سبب رواج  شیریکی پیچ شده که نوعی دست بافته ی داری می باشد. دار آن شبیه  گلیم و بافتش شبیه قالی است و در انتهای هر رج با پودی نازک پودگذاری می شود. در نقوش این نوع بافته، تنوع بسیار است و رنگ و نقش از فکر و ذهن و خلاقیت بافنده، سخن می گوید که از طبیعت و باورهایش الهام گرفته است. به همین خاطر، کمتر دو شیریکی پیچ شبیه به هم را خواهید دید. بافت شیریکی پیچ در روستاهای حاجی آباد مرسوم است.

خرسک بافی هرمزگان

خرسک بافی بافت نوعی فرش با پرزهای بلند و درشت بافت است که بافت آن با رنگ‌های بسیار محدود انجام می‌شود. در بافت سنتی آن از رنگ طبیعی پشم استفاده می‌کردند. پرز، تار و پود کلفت آن از پشم است و از پود رو استفاده نمی‌شود. در قدیم از آن به عنوان روانداز استفاده می‌کرده‌اند. امروزه از این نوع بافت برای تولید پادری و کناره در اندازه‌های مختلف استفاده می‌کنند. نقوش خرسک معمولا هندسی هستند و بافت آن در روستای «درتوجان» رواج دارد.

 سفال گری

سفال گری از هنرهای کاربردی است که در اغلب نقاط ایران، مردم به آن اشتغال دارند و با گِل، ظروف مصرفی و تزیینی را خلق می کنند. در استان هرمزگان نیز این هنر بسیار مورد توجه است و در شهرهای میناب، بندرعباس و روستای لشتگان برخی به ساخت ظروف و وسایل سفالی اشتغال دارند.