خانه و حسینیه امینی ها
در این مطلب از مجله گردشگری تاپ توریست شما را با خانه و حسینیه امینی ها قزوین آشنا خواهیم کرد. در ادامه همراه ما باشید.
خانه و حسینیه ی امینی ها از بناهای باشکوهی است که در آن هنر و مذهب در هم آمیخته شده اند و فضایی جاودانه را خلق کرده اند که هم می توان ساعت ها از دیدن پنجره های هزار رنگ، منبت کاری ها و قالی های عتیقه ی آن جا لذت بصری برد و هم دل به حال و هوای معنوی آنجا سپرد و همراه با کبوترهای مقیم آن مکان به تاریخ ساخت بنا سفر کرد.
حدود صد و چهل سال پیش این خانه و حسینه ی متبرک به دستور حاج محمدرضا امینی ساخته شد و وقف امورات خیریه گشت. موقوفه ها خیر و برکتی را به پیکره ی ساختمان خود می بخشند که کاملا محسوس است. منحصر به فردترین ویژگی این مکان این است که خانه و حسینه ی امینی ها جزء معدود مکان هایی است که هم هنر در آن جاریست و هم مذهب.
حسینیه امینی ها یکی از جاذبه‌های گردشگری قزوین است که در دوم اسفند ۱۳۲۷ در فهرست آثار ملی ایران قرار گرفت. از در چوبی خانه که وارد شوید، باید چند پله‌ای پایین بروید تا به حیاطی پردرخت و باصفا قدم بگذارید که حوض بزرگی در آن قرار دارد. بسیاری از گردشگرانی که برای اولین بار از این بنا دیدن می‌کنند، دقایقی را مشغول عکاسی در کنار این حوض بزرگ می‌شوند.
تاریخچه حسینیه امینی ها
حسینیه و خانه امینی ها ، از خانه‌های زیبا و اعیانی قزوین است که توسط حاج محمد رضا امینی از ثروتمندان قزوین در غرب رودخانه دزج ساخته شد. زمان احداث این ساختمان به سال ۱۲۷۵ هجری قمری برمی‌گردد.
بعدها در زمان پهلوی اول روی رودخانه دزج را پر کرده و خیابان مولوی را به‌جای آن احداث کردند. خانه امینی‌ها که بخشی از آن در سال ۱۲۷۵ هجری قمری وقف حسینیه شد، نمونه کاملی از خانه‌‌ای قزوینی به شمار می‌رود که امروزه به حسینیه تغییر کاربری یافته است. این خانه به قدری بزرگ و مجلل بود که ظاهرا بخش عظیمی از خیابان مولوی کنونی را فرا می‌گرفت و امروزه تنها بخشی از آن باقی مانده است.
طبق روایتی گفته می‌شود، ناصرالدین شاه قرار بود از این خانه بازدید کند که این موضوع باعث نگرانی حاج امینی می‌شود؛ چرا که می‌دانست اگر شاه به خانه علاقه‌مند شود، او چاره‌ای ندارد جز اینکه آن را پیشکش کند. در نتیجه نذر می‌کند که اگر خانه از دستش نرود، آن وقف امام حسین (ع) کند و به حسینیه امام تبدیل شود. شاه هنگام بازدید، از خانه تعریف و تمجید می‌کند؛ اما کسی آن را پیشکش نمی‌کند. وقتی علت را جویا می‌شود، به او اطلاع می‌دهند که خانه وقف امام حسین (ع) شده است.
مرحوم حاجی محمدرضا امینی برای روضه‌خوانی در ایام محرم و اطعام فقیران در محرم و صفر، شش دانگ از دو روستا و دو دانگ از روستایی دیگر را وقف این حسینیه کرد. جالب اینکه خانه مزبور همچنان کارکرد حسینیه دارد و در دو دهه در محرم و صفر میزبان عزاداری امام حسین (ع) است. ضمن اینکه در این محل در ماه رمضان به مردم اطعام می‌دهند.
معماری حسینیه امینی ها
معماری این بنای منحصربه‌فرد بسیار باشکوه و مجلل است. آجر کاری‌های بسیار زیبا و قدیمی، مشبک‌هایی که با چوب‌های بسیار فاخر و کهن ساخته شده‌اند، حوض بزرگی که در حیاط ورودی واقع شده، چهل‌چراغ مجلل و باشکوه، فرش‌های عتیقه و قدیمی، شربت‌خانه، زیرزمین و … همگی نظر شما را به خودش جلب خواهد کرد.
حسینیه امینی ها دارای سه تالار بسیار بزرگ و دو حیاط است که بنای اصلی را احاطه کرده‌اند. ممکن است اجازه ورود به حیاط پشتی خانه به شما داده نشود اما می‌توانید از طریق پنجره‌های زیبا و قدیمی آن را تماشا کنید. فضای داخلی آنجا به قدری گرم و دلچسب است که می‌توانید دقایق زیادی را در آنجا نشسته و محو تماشای این میراث ارزشمند شوید.
نکته جالبی که هنگام بازدید از سرداب زیرزمین با آن مواجه شدیم، فضای بسیار خنک در فصل تابستان بود. به گفته کارشناسان حسینیه امینی ها ، سرداب زیرزمین این بنا بیشتر برای فصل‌های گرم ساخته شده است که اهالی آنجا مشغول قلیان کشیدن و وقت گذراندن در آنجا می‌شدند. در آنجا می‌توان حوضچه کوچکی را مشاهده کرد که زمانی هندوانه‌های شیرین و میوه‌های لذیذ را برای خنک شدن درون آب سرد حوضچه قرار می‌دادند.
نکته بسیار تعجب‌برانگیز و جالبی که در مورد معماری این خانه جذاب وجود دارد این است که در این سرداب یک جای مخصوص برای تهویه هوا و حتی محل عبور گربه‌ها هم اختصاص داده شده که این نشانگر معماری بی‌نظیر و هوشمندانه ایرانی در آن زمان بوده است.
دسترسی
حسینیه امینی ها در محله مولوی قرار دارد که دسترسی به آن با تاکسی یا وسیله نقلیه شخصی امکان‌پذیر است. ایستگاه اتوبوس واقع در خیابان منتظری نیز فاصله زیادی با حسینیه ندارد.