حلواپزون در کوچه عرب ها

در این مطلب از وب سایت گردشگری تاپ توریست شما را با حلواپزون در کوچه عرب ها بیشتر آشنا میکنیم . در ادامه همراه ما باشید.

 کنار مسجد کربلایی‌های چهارراه گلوبندک هر ساله زنان نذر می‌کنند اگر حاجتشان را گرفتند، حلوا بپزند. آنقدر این رسم جا افتاده که اکنون آن مکان در روز تاسوعا به کوچه حلواپزان معروف شده است. در اینجا رسم بر این است که هر کسی باید از ۷ نفر هفت لقمه حلوای نذری بگیرد و اگر حاجتش را گرفت سال بعد خودش یکی از حلواپزان کوچه باشد. به همین دلیل است که حالا بعد از چند سال تعداد این افراد بیشتر از سال‌های قبل شده است.

حلواپزون چگونه شکل گرفت؟

چند متر بالاتر از حسینیه کربلایی‏‌ها، در کوچه امیر چترچی خانه‏‌ای هست که بنا به روایاتی، پدر خانواده منبرنشین و روضه‌خوان بوده است. بنا به گفته برخی از قدیمی‏‌های محل، حدود 25 سال پیش در چنین روزی در این خانه حلوا می‏‌پختند، بعد از آن‌که پدر و مادر خانواده فوت می‏‌کنند، فرزندان برای سروسامان دادن به وضعیت خانه برخی از اسباب‏‌های کهنه را دور می‏‌ریزند که منبر هم جزو این وسایل بوده؛ اما هر بار که آن‌را از خانه خارج می‏‌کردند، دوباره به نحوی به داخل خانه برمی‏‌گشته است؛ بعد از آن، فرزندان، خانه و منبر را وقف می‏‌کنند.

بعد از این هم مراسم حلواپزی چندین‌بار در داخل خانه برگزار شد، اما به دلیل آتش‌سوزی، پخت حلوا به داخل کوچه و بعد از آن خیابان و چهارراه گلوبندک کشیده می‌شود و از 25 سال قبل تا به امروز این رسم ادامه دارد.

عابرانی هم که برای مراسم عزاداری به حسینیه کربلایی‌ها می‌آیند تا عطر حلوای داغ را نفس می‏‌کشند، دور حلواپزان حلقه می‌زنند. رسم بر این است که نیت کنند و هفت قابلمه حلوا را هم بزنند و از هفت حلوا بخورند تا سال آینده که حاجت روا شد، خودشان به جمع حلواپزان خیابان بپیوندند.

مقابل خانه حلواپزان در کوچه چترچی، پارچه‌ سبزی کشیده‌‏اند و کیسه‌‏ای از پول آویزان کرده‎اند تا اگر مردم نذورات مادی دارند، داخل کیسه بیاندازند و در خانه را به صدا در بیاورند تا حاجت‏‌شان را بگیرند، صدای محکم کوبیدن در همه‌ کوچه را برداشته است، برخلاف آن‌ها کمی دورتر عده‌ای در حال خواندن دعا و قرآن در کوچه هستند.

در گوشه‌ای از کوچه دختر جوانی هم کیسه‎ای از سکه در دستش است و آن را به زنان تعارف می‎کند و درباره‌ی نذرش توضیح می‌دهد: هرکس یک سکه بر می‌دارد و نیت می‌کند و از امروز تا سال آینده یک سکه کنار می‎گذارد و تا سال آینده که حاجت‎روا شد، سکه‎ها را بین دیگران تقسیم می‎کند.

زنان حلواپز بسیاری تا غروب بساط‌شان را پهن و جمع می‌کنند تا براساس باورها و اعتقادات شخصی‌شان به این آیین نوپا قدمت بدهند.