معبد انگکور وات
انگکور محوطه‌ای باستانی در کامبوج است که مجموعه‌ای از بقایای پایتخت‌های باستانی امپراتور خمر را که بین قرن‌های نهم تا پانزدهم میلادی ساخته شده‌اند، در خود جای داده است. محوطه باستانی انگکور در سال 1992 به خاطر شرایط استثنایی‌اش، به طور هم‌زمان در فهرست میراث جهانی و میراث در خطر یونسکو ثبت شد و در سال 2004، پس از دوازده سال مرمت و بازسازی از فهرست میراث جهانی در خطر خارج شد. این ویرانه‌های باستانی در میان جنگل‌ها و مزارع کشاورزی شمال دریاچه بزرگ کامبوج و در نزدیکی شهر سیم‌راپ امروزی واقع شده‌اند. در ادامه همراه تاپ توریست باشید تا با معبد انگکور وات بیشتر آشنا شوید.
معبد آنگکور وات (Angkor Wat) در کامبوج :
در طول امپراتوری 300 ساله خمری ها در کامبوج یعنی میان سالهای 900 تا 1200م شاهکارهای معماری باشکوهی در کرانه های شمالی دریاچه وسیع کامبوج بوجود آمد. بیشتر این آثار در فضایی به طول پانزده و عرض پنج مایل جمع شده اند. پارک باستان شناسی انگکور فضاهایی نظیر کبال‌سپین با فاصله سی مایلی را شامل می شود. به طور کلی بیش از هفتاد معبد و عمارت تاریخی در انگکور وجود دارد. معبد اصلی مجموعه انگکور , انگکور وات نام دارد و میان سالهای 1113 تا 1150 توسط سوریاوارمان 2 , امپراتور خمر , بعنوان معبد اصلی و پایتخت بنا گردید. انگکور وات امروزه وسیع ترین و سالم ترین معبد بقا یافته در این مجموعه می باشد. معبد انگکور وات از دوره تاسیسش تا به امروز اهمیت مذهبی خود را که اول برای هندوها و بعد برای بودائی ها بوده است حفظ نموده. معبد انگکور وات را به سمبل معماری کلاسیک خمرها تبدیل کرده اند و به عنوان نماد کشور کامبوج بر روی پرچم این کشور حک شده است و امروزه مهم ترین جاذبه توریستی کامبوج به شمار می آید.
انگکور وات را با 2 سبک اصلی معبدهای خمری ها و معبدهای سرسرایی و پله ای ساخته اند . این معبد نماد کوهستان مرو , مامن خدایان در اسطوره های هندی می باشد. دیواری به طول 5/3 کیلومتر 3 سرسرای چهارگوش که هرکدام بر روی دیگری قد افراشته اند بزرگترین آنها سرسرای زیرین می باشد. در مرکز انگکور وات نیز برجی بسیار مرتفع وجود دارد. انگکور وات علاوه بر عظمت معماری که دارد به موجب نقوش برجسته و مجسمه های رقاص ها و پریان نیز دارای شهرت ویژه ای است.
تاریخچه انگکور وات در کامبوج :
در اوایل سده 12 میلادی سوریاوارمان 2 , انگکور وات را به عنوان معبدی برای یکی از خدایان هندو به نام ویشنو بنا کرد. به خاطر اینکه تا به امروز کتیبه ای مربوط به دوره ساخت انگکور وات که در آن به این معبد اشاره ای شده باشد کشف نشده لذا نام حقیقی آن نیز برای کسی مشخص نیست. امروزه معبد انگکور وات در زبان کامبوجی به معنای معبد شهر می باشد. اینگونه به نظر می رسد که پس از مرگ سوریاوارمان 2 در 1150 نیز ساخت این بنا نصفه نیمه رها شد. از موضوع در نقش برجسته های این بنا مشهودند. پس از آنکه خمری ها به حکومت رسیدند پایتخت کامبوج به محلی دیگر در چند کیلومتر انگکور وات انتقال یافت. انگکور وات میان قرون چهارده و پانزده میلادی که عده ای بودایی ها آن را به معبد خودشان تبدیل کرده بودند رها شده بود.
از آن دوره تا به امروز معبد انگکور وات هیچوقت دیگر متروکه نشد و این موضوع در بین معابد فضای تاریخی به یک استثناء تبدیل شده است. آنتونیو دومگدالنا از نخستین گردشگرانی بود که از انگکور وات بازدید کرد . وی کشیشی پرتغالی بود که در 1586 از این مجموعه دیدن نمود. او درباره انگکور وات نوشته است : این معبد آنقدر بی نظیر و خارق العاده بود که هیچ قلمی نمی تواند آن را توصیف کند. این معبد به هیچ عمارتی در هیچ کجای دنیا شباهت ندارد.
ولی آنتونیو و دیگر گردشگران غربی هیچگاه فکر نمی کردند که ساخت این معبد باشکوه از خمری ها سر زده باشد و اشتباها پیشینه آن را همپای امپراطوری روم باستان فکر می کردند. ولی براساس تحقیقات باستان شناسی و شواهدی که در زمان ترمیم و بازسازی از محوطه تاریخی انگکور در سده 20 کشف شده است , پبشینه واقعی آن بر همگان مشخص شد.
معماری انگکور وات در کامبوج :
معبد انگکور وات از نمونه های فوق العاده معماری کلاسیک خمری ها می باشد که موسوم به سبک انگکور وات است. با شروع سده 12 , معماران خمری با گذر زمان اعتماد بنفس خود را در کار با ماسه سنگ به جای آجر و خشت بعنوان مصالح ساخت و ساز افزایش می دادند. به دنبال سبک معماری بایون , سبک انگکور وات نیز بوجود آمد که در بیشتر آن , کیفیت را صرف کمیت می کردند. انگکور وات به موجب تناسبات معماری و ظرافتی که دارد مورد تحسین واقع شده و از این لحاظ با آثار به جا مانده از دوران روم و یونان باستان قابل مقایسه است.
به گفته موریس گلیز از مرمت گران معروف سده 20 که بر مرمت انگکور ناظر بوده است : ( این معبد به موجب توازن و تناسب و اندازه گیری ها و نسبت های دقیق از کمال کلاسیک برخوردار بوده و نشانگر قدرت , همبستگی و سبک هنری ویژه می باشد .) از ویژگی های معماری انگکور وات می توان به تاق رومی , برجهای نیلوفر شکل, ایوان های صلیبی و تصاویر ماهاباراتا و رامایانا اشاره کرد.
انگکور وات در دوران معاصر :
معبد انگکور وات در سده 20 ترمیم و تحت مرمت کلی واقع شد ولی با شروع جنگهای داخلی و سلطنت خمرهای سرخ در دهه های هفتاد و هشتاد میلادی , این پروژه ناتمام ماند. ولی در طول این دوره خسارت ها و صدمات جدی به انگکور وات وارد نشد. با شروع دهه 1990 عملیات مرمت و ترمیم این معبد مجددا شروع شد و در سال 1992 یونسکو معبد انگکوروات و تمامی مناطق تاریخی انگکور را به موجب ارزش فرهنگی و تاریخی اش در لیست میراث جهانی به ثبت رساند.
سازمان یونسکو به موجب شرایط خاص این منطقه بعد از 2 دهه جنگهای داخلی آن را در لیست میراث جهانی پرخطر نیز به ثبت رساند تا با انجام اینکار به بسیج کمک جهانی جهت ترمیم و مرمت فضای تاریخی انگکور کمکی کرده باشد. ولی در سال 2004 کمیته میراث جهانی یونسکو بعد از بررسی شرایط این مجموعه باستانی و اعلام رضایت اش از بازسازی دوازده ساله آن و تشکر از کمک های مالی و کارشناسی کشورهایی نظیر ایتالیا , چین , سوئیس , فرانسه , ژاپن , اندونزی , هندوستان و …. در مرمت این مجموعه رای را بر این صادر کرد که انگکور از لیست میراث جهانی در خطر خارج شود.
با وجود تمام این موضوعات همواره بازسازی مجموعه انگکور در کامبوج ادامه داشته و اکثر بخشهای پروژه با کمک مالی دولت های خارجی و توسط متخصصین و کارشناسان صورت می پذیرد. امروزه انگکور وات بزرگترین جاذبه گردشگری کشور کامبوج بوده و هر ساله تعداد زیادی از توریست ها برای بازدید از این مجموعه به کامبوج سفر می کنند.