بک پکری یکی از ارزان‌ترین روش‌های سفر کردن است. کوله‌گرد چمدان و خودرو ندارد. چمدانش کوله است و وسیله نقلیه‌اش دو پای ورزیده. ممکن است این سفر زمینی با اتوبوس ها شروع شود، اما وقتی به مقصد می‌رسید، شمایید و یک کوله سبک و مسیری که پیاده طی می‌کنید. در این یادداشت ابتدا با تعریف کوله‌گردی و ویژگی‌های کوله‌گردها آشنا می‌شویم. سپس باهم برای سفر بک پکری کوله می‌بندیم. همراه ما باشید.
کوله‌گرد کیست؟
این روزها هرکسی بار سفر ببندد، صرفا مسافر نیست؛ یکی فلش‌پکر است، دیگری ترکر، یکی هایکر و دیگری بک‌پکر.
باید این نام را زیاد شنیده باشید. کوله‌گرد یا بک‌پکر (BackPacker) کسی است که با یک کوله بر پشت، راهی سفر می‌شود. دنبال تجملات نیست؛ سفر می‌کند تا زندگی محلی بومیان مناطق مختلف را تجربه کند، طعم غذاهای محلی را بچشد و از مسیرهای کم‌تردد عبور کند. بودجه کوله‌گردها گاهی به‌قدری کم است که در طول سفر کار می‌کنند تا مخارجشان را تأمین کنند اما حتی به کار در سفر به‌چشم یک تجربه تازه نگاه می‌کنند و مشکلی با آن ندارند.
ایده بک پکری از کجا شکل گرفت؟
تاریخچه کوله‌گردی به‌عنوان یک فعالیت تفریحی به اوایل قرن بیستم برمی‌گردد: جامعه‌ای رو به مدرنیته که به‌شدت بر حقوق کارگران تمرکز داشت و به‌تازگی ساعات کاری کارمندان را کاهش داده بود. مردم متوجه شدند پول بیشتر و وقت آزادتری دارند تا خرج سفر با ماشین یا سفر با اتوبوس کنند. سال‌ها بعد با ظهور اولین تجهیزات کوله‌گردی تخصصی، امکان حمل سریع‌تر وسایل سفر فراهم شد. اولین کوله‌پشتی‌ها با قاب خارجی سفت‌و‌سخت، اگرچه به راحتی کوله‌های حرفه‌ای امروز نبودند، ایده سفرهای بک پکری را در ذهن مردم نشاندند. در نتیجه تمایل مردم به کمپینگ خارج شهر بیشتر شد. دوست‌داران طبیعت می‌توانستند لوازم ضروری را این کوله‌ها بگنجانند و کولهبرپشت راهی سفرهای طولانی‌مدت شوند. این آغاز پدیده کوله‌گردی به‌معنای مدرن امروزی بود.
بک‌پکر‌ها چه ویژگی‌هایی دارند؟
اگر سری به صفحات اجتماعی بک پکرهای معروف دنیا بزنید، الگوی مشترکی در سفرهای کوله‌گردی پیدا می‌کنید. ویژگی‌های خاصی که نه همه، اما بیشتر بک پکرها دارند و شکل واقعی کوله‌گردی را به ما نشان می‌دهند. برای مثال بیشتر بک پکرها این خصوصیات را دارند:
- جوان هستند. جدا از میان‌سالان پرانرژی و اهل ماجراجویی، بیشتر کوله‌گردان سن بالایی ندارند. تحقیقات انجام‌شده میانگین سنی این مسافران کوله برپشت را بین ۱۸ تا ۳۰ سال اعلام می‌کنند. علتش را می‌توان این‌طور توضیح داد که جوان کم‌سن‌و‌سال روحیه سازگاری بیشتری از خود نشان می‌دهد و بیشتر دنبال تجربه‌های جدید است.
- بودجه سفرشان محدود است. یک کوله‌گرد همیشه یک اقامتگاه کم‌هزینه را ترجیح می‌دهد و هیچ‌وقت مدت‌زمان طولانی در یک مکان اقامت نمی‌کند. البته در وهله اول سراغ اقامتگاه‌های غیررسمی می‌رود که بومیان منطقه ارائه می‌دهند، چرا که می‌داند در خانه‌های بوم‌گردی و گردشگری فرصت بیشتری برای تعامل با میزبان خواهد داشت.
- برای تعاملات اجتماعی سفر می‌کنند. سفر زمینی با اتوبوس ها یا سفر با ماشین و هواپیما و قطار، در یک حالت جذابیت بیشتری خواهد داشت و آن ارتباط نزدیک با مردمان هر منطقه است. بک پکرها سفر می‌کنند تا دوستان جدید پیدا کنند و اتفاقات جدید رقم بزنند. می‌توان گفت وجه تمایز آنها با مسافران عادی، علاقه فراوان به تعامل با جامعه محلی و هم‌سفرانشان است.
- سفرشان تا حدودی بی‌برنامه است. سفر کوله‌گردی سازمان‌دهی‌شده نیست. خودانگیختگی، ریسک‌پذیری، میل به استقلال، ماجراجویی و کاوشگری کوله‌گرد، سفرهای بک پکری را انعطاف‌پذیر و تا حدی غیرمنتظره می‌کند.
- سفرهای طولانی را ترجیح می‌دهند. اکثر کوله‌گردها دست‌کم برای یک ماه بار سفر می‌بندند تا فرصت کافی برای یادگیری، کاوش و تعامل اجتماعی داشته باشند. اصلا برای همین است که اقامتگاه‌های ارزان را ترجیح می‌دهند و شروع می‌کنند به کار در سفر. البته این درمورد همه سفرهای بک پکری صدق نمی‌کند.
چرا کوله‌گردی را تجربه کنیم؟
اگر با چند کوله‌گرد باتجربه هم‌کلام شوید، می‌بینید هرکدام دلایل خود را برای سفرهای کوله‌گردی دارند. برخی آن را برای تعامل با طبیعت و فرار از شلوغی زندگی روزمره لازم می‌دانند، عده‌ای به‌چشم ورزش و ماجراجویی به آن نگاه می‌کنند و برخی با این سفرها، ظرفیت تحمل خود را محک می‌زنند؛ اما جالب‌ترین انگیزه بک پکری، احساس شیرین خودکفایی است که کوله‌گرد تجربه می‌کند: اینکه هرچه نیاز دارد را روی دوش خود حمل می‌کند و به هیچ چیز دیگری احتیاج ندارد.
اگر بخواهیم از مزیت‌های کوله‌گردی بگوییم:
- یک ورزش آهسته و پیوسته است؛
- فرصت حضور در مکان‌های ناشناخته را پیدا می‌کنید؛
- هدفتان می‌تواند سرزدن به دوستان یا اعضای خانواده باشد؛
- با افراد جدید ملاقات می‌کنید و روابط تازه می‌سازید؛
- با وجود امکان استفاده از سفر زمینی با اتوبوس ها یا سفر با قطار هزینه سفر به‌مراتب کمتر درمی‌آید؛
- مانند پیاده‌روی فواید بسیاری برای سلامت ذهن و جسم انسان دارد.
آماده‌شدن برای کوله‌گردی
بگذارید برگردیم به چند روز قبل از شروع سفر. هر سفری مقدمات خود را دارد و کوله‌گردی هم از این قاعده مستثنا نیست. به‌جای آنکه بگویید هرچه پیش آمد خوش آمد و چشم‌بسته راهی سفر شوید، بهتر است نکات زیر را در نظر داشته باشید:
- بدنتان را آماده کنید. اگر دونده ماراتن یا یک ورزشکار حرفه‌ای نیستید، بدانید که جسمتان سفر سختی پیش‌رو دارد، حتی اگر این کوله‌گردی فقط چند روز طول بکشد. به‌محض آنکه تصمیم سفر را گرفتید، روزی چند دقیقه پیاده‌روی را در برنامه خود بگنجانید تا از پس مسیرهایی که قرار است کولهبرپشت طی کنید، راحت‌تر بربیایید. اگر کوله‌ای روی دوشتان باشد که چه بهتر.
- ذهنتان را آماده کنید. تمام وسایلی که باید بردارید را در ذهن مرور کنید. چادر مسافرتی خود را یک بار باز و بسته کنید، اجاق سفری را روشن و خاموش کنید، مقداری آب تصفیه کنید، درمورد غذاها تصمیم بگیرید و نقشه‌خوانی یاد بگیرید تا وقتی به قطب‌نما نگاه می‌کنید، دست‌کم بفهمید کجا هستید و کجا باید بروید.
- برنامه سفر را بچینید. مقصد و مدت‌زمان بک پکری را تعیین کنید و دست‌کم با یک نفر در میان بگذارید. حتی اطلاعات مسیرتان را در اختیارش بگذارید تا برای کمک به شما (در صورت نیاز) اطلاعات کافی داشته باشد.
- هرچه زودتر بار سفر را ببندید. بستن کوله را نگذارید برای دقیقه‌های آخر. از چند روز قبل شروع کنید تا فرصت کافی برای تکمیل وسایل داشته باشید. هر وسیله‌ای که اضافه می‌کنید، کوله را وزن کنید و مطمئن شوید سنگینی آن بیشتر از ۲۰ درصد وزن شما نیست.
چطور برای بک‌پکری کوله ببندیم؟
در سفر زمینی با اتوبوس ها به سبک بک پکری، کوله شما خانه شماست. بنابراین باید درست‌و‌حسابی برای این سفر سخت و طولانی کوله ببندید. بیشتر بک پکرهای تازه‌کار خیلی از وسایلی که باید را برنمی‌دارند و کوله را از وسایل غیرضروری پر می‌کنند. در این بخش مهم‌ترین محتویات کوله‌پشتی یک کوله‌گرد را مرور می‌کنیم.
- کوله پشتی و فضای ذخیره: کوله ضد‌آب با ظرفیت ۴۰ تا ۷۵ لیتر. انتخاب سایز کوله کاملا برعهده شماست؛
- سرپناه و خواب: چادر سفری (ترجیحا برزنتی)، باران‌گیر، کیسه خواب، پد خواب، کیسه بیوی؛
- لوازم آشپزی: اجاق سفری، سوخت، قابلمه و ظروف درب‌دار، ادویه و چاشنی (در صورت تمایل)؛
- غذا و آب: انواع مواد غذایی پرکالری برای وعده‌های اصلی و میان‌وعده‌ها، بطری آب، فیلتر تصفیه آب؛
- پوشاک و کفش: لباس زیر ضدرطوبت، لباس ضد‌آب، جوراب پشمی، شلوار کوهنوردی، کفش کوهنوردی، بارانی، ژاکت، دستکش گرم، کلاه پشمی، کلاه آفتاب‌گیر، عینک؛
- لوازم جهت‌یابی: نقشه توپوگرافی، قطب‌نما، کتاب راهنما و شرح مسیر، تلفن یا ساعت GPSدار، ساعت نظامی؛
- جعبه کمک‌های اولیه: چسب‌زخم، آنتی‌بیوتیک، مسکن، آنتی‌هیستامین، قطره چشم، گاز استریل، سنجاق قفلی، فندک، سوت؛
- لوازم بهداشتی: ضدعفونی‌کننده دست و سطوح، مسواک، نخ‌دندان، خمیردندان، دستمال توالت، دستمال مرطوب، حوله، ضد‌آفتاب، دافع حشرات، ناخن‌گیر، موچین، شانه، لوسیون، بالم لب؛
- ابزار تعمیرات: چراغ قوه، هد لایت، چاقو، باتری اضافه، پاوربانک، کیت تعمیر، نوارچسب، نخ و سوزن، ابزارآلات پرکاربرد؛
- اقلام شخصی: کارت اعتباری، مدارک شناسایی، دفترچه بیمه درمانی، تلفن همراه، شارژر، هندزفری، دوربین، رادیو، چتر، تبر.
کلام آخر
سفر زمینی با اتوبوس ها به سبک بک پکری، تجربه‌ای سخت اما لذت‌بخش است. اگر روحیه ماجراجو و شخصیت برون‌گرا دارید، معطل نکنید. هم‌کلام‌شدن، راه‌رفتن، غذا‌خوردن و خوابیدن کنار مردمان هر شهر، هر منطقه و هر کشور، فرصت خوبی برای کشف دنیای پر از ناشناخته‌هاست.
شما تا‌به‌حال تجربه بک‌پکری داشته‌اید؟ خاطره خوشی از آن دارید؟ به‌نظرتان چطور می‌توانیم کوله‌گردی آسان‌تر و لذت‌بخش‌تری داشته باشیم؟ اگر تجربه‌ای در این زمینه دارید، از ما و همراهانمان دریغ نکنید.