مجسمه آزادی آمریکا و هر آنچه که باید در مورد آن بدانید !

مجسمه آزادی آمریکا

در این بخش از وب سایت مجله گردشگری تاپ توریست شما را با مجسمه آزادی آمریکا آشنا خواهیم کرد. اگر قصد سفر به این شهر دیدنی را دارید تا انتهای این مقاله با ما همراه باشید.

مجسمه آزادی (Statue of Liberty) یا تندیس آزادی نماد اصلی ایالات‌متحده است. این مجسمه باشکوه به یکی از بناهای اصلی گردشگری نیویورک و دیدنی های مطرح آن تبدیل‌ شده است.

مجسمه آزادی یک مجسمه بزرگ است که ارتفاع آن 46 متر است، اما ارتفاع شعله آن به لطف پایه عظیم و زیبایی که روی آن قرار دارد به 93 متر می‌رسد. این اثر توسط مجسمه‌ساز فرانسوی آگوست بارتولدی طراحی‌شده، اما کارگاه‌های گوستاو ایفل بودند که ساختار داخلی آن را ساختند.

معنای نمادین مجسمه آزادی

این اثر زنی ایستاده را به تصویر می‌کشد که حالتی مصمم در چهره او نمایان است. او یک تاج هفت پر بر سر دارد. هر پر از این تاج نماد یکی از 7 قاره سیاره زمین است.

زن لوحی را در دست چپ خود دارد که تاریخ 4 ژوئیه 1776 روی آن حک‌شده است. این روزِ تاریخی، مطابق با روز تصویب اعلامیه استقلال ایالات‌متحده و درنتیجه تولد این کشور عظیم دموکراتیک است.

بازوی راست مجسمه آزادی به سمت آسمان بالا رفته است. زن جوان تصویر شده مشعلی را در دست راست خود نگه‌داشته که این مشعل نماد تمام ارزش‌های مرتبط با آزادی است. در حقیقت این مشعل نمادی ست که وظیفه هدایت جهان به‌سوی پایان ستم‌ها را دارد. زنجیری شکسته در پای راست مجسمه قرار دارد که نمایانگر پایان ظلم و ستم و برده‌داری است.

این بنای تاریخی به مناسبت صدمین سالگرد اعلام استقلال کشور آمریکا توسط فرانسه به ایالات‌متحده اهداشده است. این مجسمه در جزیره لیبرتی نصب شد؛ جایی که کل خلیج نیویورک به آن اشراف دارد. مجسمه آزادی در 28 اکتبر 1886 افتتاح شد.

چهره مجسمه آزادی به سمت شرق است که نشان‌دهنده امیدی است که مردم به رابطه بین اروپا و آمریکا دارند. برای چندین دهه، این مجسمه اولین چیزی بود که مهاجران با رسیدن به سواحل این قاره رؤیت می‌کردند.

ساختار مجسمه آزادی

مجسمه آزادی، مجسمه بزرگ توخالی ساخته‌شده از صفحات نازک مسی است که روی یک قاب فولادی داخلی شکل داده‌شده‌اند. طراحی و ساخت آن در آن زمان به‌عنوان یکی از شاهکارهای فنی بزرگ شناخته شد. در قرن نوزدهم، به‌عنوان ترکیب هنر با تکنیک موردستایش قرار گرفت. این مجسمه در بالای پایه خود که توسط معمار آمریکایی ریچارد موریس هانت طراحی‌شده است، از زمان رونمایی در سال 1886 به استقبال میلیون‌ها مهاجر به ایالات‌متحده می‌رود.

این مجسمه شاهکاری از مجسمه‌های عظیم است که در قرن نوزدهم، با الهام از دوران باستان اما با ارائه مفاهیم مدرن، به منصه ظهور رسید. مجسمه آزادی با اشاره به عناصر و شمایل‌نگاری کلاسیک، آرزوهای مدرن را بیان می‌کند. سازه فولادی داخلی یک اثر مهیج با ساختاری پیچیده، منادی آینده مهندسی، معماری و هنر است، به‌ویژه با استفاده زیاد از بتن در پایه آن، نوع دیوار پرده ساختمانی که لایه بیرونی را پشتیبانی می‌کند و استفاده از برق. مجسمه آزادی تجسم دوستی بین‌المللی، صلح، پیشرفت و به‌طور خاص، اتحاد تاریخی بین فرانسه و ایالات‌متحده است.

این مجسمه عظیم شاهکار روح انسان است. همکاری بین بارتولدی مجسمه‌ساز و مهندس ایفل منجر به تولید یک شگفتی تکنولوژیکی شد که هنر و تکنیک را به‌گونه‌ای ترکیب می‌کند که هم نوآورانه و هم قدرتمند است.

ارزش نمادین مجسمه آزادی در دو عامل اساسی قرار دارد. فرانسه باهدف تائید اتحاد تاریخی بین دو کشور این اثر را به ایالات‌متحده آمریکا هدیه داد. از طرفی این مجسمه به‌سرعت تبدیل به نمادی از ورود مهاجران بسیار زیاد از کشورها به ایالات‌متحده در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم شد. این اثر یک نماد بسیار قوی از آرمان‌هایی مانند آزادی، صلح، حقوق بشر، لغو برده‌داری، دموکراسی و شانس است.

تاریخچه ساخت مجسمه آزادی

مجسمه آزادی در دهه 1860 در ذهن دو مرد متولد شد؛ ادوار رنه دو لابولیه، ستایشگر ایالات‌متحده و شاگردش فردریک آگوست بارتولدی، مجسمه‌ساز آلزاسی که مجذوب مصری‌های باستانی شده بود. این دو فرانسوی باهم موفق شدند پروژه خود را تکمیل کنند، اما تحقق این رؤیا بیش از بیست سال طول کشید.

تولد یک ایده

داستان مجسمه آزادی در طول یک شام با ادوارد رنه دو لابولیه در ورسای در ژوئن 1865 آغاز می‌شود. لابولیه در سن 54 سالگی در آن زمان یک استاد مشهور و متخصص در سیاست آمریکا بود. او رئیس انجمن لغو برده‌داری در جهان بود. در آن شب، او از همکاران و دوستان خود دعوت می‌کند تا پایان جنگ داخلی و لغو برده‌داری را جشن بگیرند. مهمانان تصمیم می‌گیرند برای جشن گرفتن این رویداد و همچنین ابراز همدردی خود پس از قتل آبراهام لینکلن، به ایالات‌متحده اشاره کنند: رئیس‌جمهور وقت آمریکا در ماه آوریل آن سال ترور شده بود.

در میان مهمانان، یک مجسمه‌ساز حضور داشت؛ فردریک آگوست بارتولدی. او 30 ساله، اهل کولمار بود و توانسته بود نامی برای خود دست‌وپا کند. در چهارگوشه فرانسه، شهرداران وقتی می‌خواستند مجسمه یک قهرمان محلی را در میدان شهر برپا کنند، او را صدا می‌زنند؛ اما بارتولدی آرزوهای بزرگ‌تری در سر داشت: از زمان سفرش به مصر در سال‌های 1855 و 1856، مجسمه‌ساز، مجذوب مجسمه‌های غول‌پیکر دوران باستان مصر شده است.

از مصر تا آمریکا

بارتولدی پس از سفر به مصر قرار بود که مجسمه‌ای که نماینده یک دهقان عرب بود را برای ورودی کانال سوئز در مصر طراحی کند و بسازد. این پروژه انجام نشد زیرا مصر امکانات پرداخت هزینه‌های ساخت آن را نداشت.

در میان مهمانی ایده‌ای به ذهن بارتولدی خطور و آن را مطرح می‌کند. او عنوان کرد که طرحی دارد و فرانسه می‌تواند آن را به‌عنوان نمادی از آزادی به ایالات‌متحده آمریکا هدیه دهد. لابولیه از این طرح استقبال می‌کند.

در سال 1870، فرانسه از بیست سال حکومت استبدادی تحت ناپلئون سوم بیرون می‌آید و سقوط امپراتوری دوم جای خود را به هرج‌ومرج می‌دهد. در این میان بارتولدی فرانسه را ترک کرد و در اوایل تابستان 1871 عازم آمریکا شد.

وقتی به نیویورک رسید، تقریباً طرح‌های جدیدی از آنچه قرار بود به مجسمه آزادی تبدیل شود، تمام کرده بود. با رسیدن به آنجا، او به‌سرعت مکان ایدئال را پیدا کرد: جزیره Bedloe در خلیج رو به منهتن. بدون تردید، این همان‌جایی است که مجسمه‌اش خواهد ماند. در این میان او نتوانست جامعه آمریکایی را متقاعد کند که هزینه ساخت این مجسمه را بپردازند، ولی او تسلیم نشد و فرانسه بازگشت و توانست به کمک لابولیه از فرانسوی‌ها کمک بگیرد تا مجسمه خود را تکمیل کند.

به‌هرحال این مجسمه با کمک فرانسوی‌ها ساخته شد. حال دو مسئله باقی‌مانده بود، اول پایه‌ای که قرار بود مجسمه روی آن قرار بگیرد و دوم انتقال این مجسمه از پاریس به نیویورک.

مجسمه آزادی آمریکا | طرح اولیه مجسمه آزادی که بارتولدی برای کانال سوئز طراحی کرده بود.

از پاریس تا نیویورک

به موازاتی که ساخت مجسمه آزادی در نیویورک رو به پایان بود، قرار بود که آمریکایی‌ها کار ساخت این مجسمه را به پایان برسانند، اما پایه بتنی این مجسمه هنوز تکمیل‌نشده بود. آمریکایی‌ها تصور می‌کردند که این مجسمه به آن‌ها تحمیل‌شده است و قرار است اروپایی‌ها نمادهای خود را در کشور آن‌ها به نمایش بگذارند؛ به همین خاطر رغبتی به تکمیل و ساخت پایه بتنی آن نشان نمی‌دادند.

جوزف پولیتزر، یک روزنامه‌نگار و مهاجر مجارستانی که گزارشگر نیویورک ورلد بود، مقاله‌ای آتشین در روزنامه‌اش نوشت تا از مجسمه حمایت کند. در سال 1883، آمریکایی‌ها شروع به جابه‌جایی و کمک‌های مالی برای تأمین مالی پایه مجسمه کردند که ساخت آن به عهده آن‌ها بود، اما به دلیل کمبود پول کافی مجدداً کار متوقف شد.

در سال 1844 کار ساخت مجسمه در فرانسه به پایان رسید. بارتولدی که از عدم تکمیل پایه مجسمه آگاه بود تصمیم گرفت که مجسمه را به نیویورک منتقل کند تا آمریکایی‌ها در عمل انجام‌شده قرار دهد. او مجسمه را در 2000 جعبه بسته‌بندی کرد و آن را توسط یک کشتی به نیویورک منتقل کرد. او به هدف خود رسیده بود. آمریکایی‌ها مجبور شدند پایه مجسمه آزادی را تکمیل کنند.

پس از تحویل محموله، بازسازی مجسمه آغاز شد و در ماه اکتبر آخرین میخ پرچ ثابت می‌شود. روز بزرگ در 26 اکتبر 1886 برگزار شد. رژه‌ای که میلیون‌ها نیویورکی را گرد هم آورد، شهر بارنگ‌های آبی، سفید و قرمز، رنگ‌های فرانسه و آمریکا تزئین شده بود. این بارتولدی است که چهره بانوی آزادی را با پایین آوردن پرچم عظیمی که آن را پنهان کرده بود آشکار کرد. لحظه‌ای که با شلیک توپ یک کشتی جنگی و آژیر 300 کشتی همراه بود.

مقالات گردشگری بیشتر بخوانید:

هر آنچه که باید در مورد مجسمه آزادی آمریکا بدانید !