باکو، پایتخت آذربایجان، شهر ساحلی زیبا و تماشایی در کنار دریای خزر است. اگر به دنبال اطلاعاتی در مورد مکان های گردشگری و توریستی در باکو هستید ،یکی از اولین جاذبه های این شهر کاخ شیروانشاه ، قطعه مهم تاریخی آذربایجان است که در قرن ۱۵ ام میلادی توسط پادشاه شیروانشاه، که در سال های ۱۵۳۸_۸۶۱ در قلمرو فعلی جمهوری آذربایجان حاکم بود ساخته شده و اکنون به عنوان مروارید معماری کشور آذربایجان شناخته شده است.
شیروان شاه به معنای پادشاه شیران است.
شیروان قلمرو اصلی و همچین اولین اسم پایتخت پادشاهی بود. پس از زمین لرزه های مکرر در شمخا_پایتخت دوم_پایتخت به باکو منتقل شد.
کاخ شیروانشاه در سال ۱۹۶۴ رسما به عنوان یک موزه شناخته شده و توسط دولت حفاظت می شود. این کاخ دارای حیاط دیوان خانه، دادگاه، مقبره شیروان شاه، مسجد و حمام خانه هایی می باشد که به دلیل دارا بودن معماری زیبا و مجذوب کننده گردشگران زیادی به خود جلب می کنند.
این کاخ در فهرست میراث فرهنگی و جهانی یونسکو است که در ایچری شهیر، در پشت دیوارهای قلعه باستانی، زمانی که شهر تبدیل به پایتخت شد، ساخته شده است و به دلیل سبک معماری ساختمان ها و دیوارهای این شهر که بسیار یک دست، زیبا ونفیس است و همچین بر هنر تمدن اسلامی قرون وسطایی تاکید دارد مورد توجه واقع شده است. این دیوارها برای دفاع از محل سکونت این شهر در مقابل رزمندگان دشمن که اغلب به شهرهای پادشاهی شیروانشاه حمله می کردند، ساخته شده است.
این کاخ از ابتدا به روشی پیچیده ساخته نشده بود. اما در طول زمان در مواقع نیاز، ساختمان های جدیدی به آن افزوده شده است. این بنا شامل یک کاخ، دو مسجد،مقبره پادشاه خلیل الله به همراه مادر و پسرانش، خانه حمام (همام)، دروازه شرقی(دروازه مراد)، دیواره های سنگی و مقبره فیلسوف و دانشمند صوفی، سید یحیی باکوئی است. همچنین رزرو تور باکو را در سایت ببینید.
کاخ و اتاق پادشاهی
این کاخ یک ساختمان دو طبقه، دارای ۵۲ اتاق بوده است که امروزه به دلیل بسیاری از بمباران ها در طول تاریخ، فقط تعداد کمی از آنها باقی مانده است. طبقه دوم این کاخ توسط شخص پادشاه و خانواده ایشان مورد استفاده قرار می گرفت، در حالی که طبقه اول برای خدمتکاران اختصاص داده شده بود. تمامی این اتاق ها با بقایای باستانی و اطلاعات تاریخی تحت نظر هیئت مدیره هستند.
اتاق پادشاهی دارای تزئین های بسیار زیبا و دیدنی است که برای نشان دادن سبک پادشاهی قرون وسطایی به کار رفته است. شما می توانید به وسیله آی پد های نصب شده در این اتاق ها به موسیقی قرون وسطایی گوش فرا دهید.
دیوانخانا
دو عقیده در مورد این مکان وجود دارد یکی از این عقیده ها این است که از این مکان به عنوان یک دادگاه، برای جلسات رسمی استفاده می شد و دیگر عقیده آن است که پادشاه فرخ یاشار آن را به عنوان مقبره شخصی خود بنا کرده است، اما بعدا به دلیل وقایع تاریخی و نبردهای مکرر ناتمام مانده است. با این حال محققان هنوز اطلاعات دقیقی از تاریخ این مکان ندارند و هدف از ساخت و ساز این بنا مورد بحث است.
با این وجود این کاخ هنوز مقبره های پادشاه خلیل الله اول و نزدیکانش را حفاظت می کند که میتوانید در طول سفر و گردشگری خود از ااین مکان ها بازدید کنید.
مقبره باکووی و مسجد کی گباد
بخشی از این مجموعه برای صوفیان، یک مکان برای عبادت محسوب می شود. معلم و دانشمند برجسته، سید یحیی باکووی در قرن پانزدهم بخشی از زندگی خود را در شاماخا و شیروان به تدریس صوفیسم گذراند. پس از مرگ وی، جسد او در این مقبره دفن شد. مسجد کی گباد تقریبا با این مقبره مشترک است، اما بخش اعظم آن ویران شده است.
دروازه مراد
این دروازه شرقی آخرین قسمت از کل این مجموعه است که به دستور سلطان مراد سوم که در اواخر قرن شانزدهم به باکو حمله کرد ساخته شده است. این بنا معماری خاص و فوق العاده ای دارد که می توانید از تماشای تزئین های زیبای آن که بیشتر در قسمت بیرونی آن به کار رفته است لذت ببرید. نام سلطان مراد سوم و فرماندار شهر به زبان عربی دراین دروازه حک شده است.
مسجد همایونی
مسجد جامع کاخ درست در کنار مقبره پادشاه خلیل الله واقع شده و از مخازن آب برای وضو قبل از عبادت استفاده می شده است. سبک معماری آن بسیار ساده و همانند سایر مساجد است. این مسجد دارای سه ورودی مجزا است که یکی از آنها مختص شاه و درهای دیگر برای ورود خانم ها و کارکنان بوده است.
حمام خانه
از دیگر بناهای تماشایی این کاخ می توان به حمام خانه ها اشاره کرد که در سال ۱۹۳۹ میلادی ساخته شده و قدمت بالایی دارند. این حمام خانه ها تقریبا با ۲۶ اتاق و در زیر زمین ساخته شده اند تا طول زمستان گرما و در طول تابستان سرما و خنکی حفظ شود. اعتقاد بر این است که پادشاه یک حمام مخصوص به خود با سقف تجملاتی آبی داشته است. تور هند قیمت مناسب را در سایت سفر باتو از دست ندهید.
دیواره سنگی(کتیبه) قلعه باییل
یکی از جالب ترین قسمت های این مجموعه ، دیواره های سنگی در قلعه باییل است که در قرن سیزدهم، در دریای خزر به عنوان قلعه بندری ساخته شده است. بعد از یک زمین لرزه در سال ۱۳۰۶ در دریای خزر، این قلعه فرو ریخت و بعدها در مدت طولانی، زیر آب ماند. در قرن ۱۸ ام، پس از افت سطح آب، ویرانه های این قلعه مجددا ظاهر شده وبعد از چند دهه دوباره زیر آب غرق شدند. در دوران رژیم جماهیر شوروی، تکه سنگ هایی را از دریا بیرون کشانده و به چشم انداز عموم رسانده بودند. اکنون این سنگ ها در موزه شیروانشاه نگاهداری می شوند.