سوغات و صنایع دستی میناب
در این مطلب از مجله گردشگری تاپ توریست شما را با سوغات و صنایع دستی میناب آشنا خواهیم کرد. در ادامه همراه ما باشید.
مردم بومی شهر میناب دارای توانایی های خاصی در زمینه صنایع دستی می باشند. بدین ترتیب صنایع دستی تولید شده در میناب معمولا نه تنها در هرمزگان بلکه در همه استان های ایران معروف می باشند. در استان هرمزگان بسیاری از صنایع دستی کوچک و بزرگ از «سِوِند»، «تَک»، «سِرگ» و «جَهله» گرفته تا صنایع صدفی و چاقوسازی و غیره، جزو صنایع دستی هستند که خاطراتشان نوازشگر روح انسان مدرن شده است.
بسیاری از صنایع دستی هرمزگان به دست بانوان این دیار ساحلی ساخته می شود که خود در لباس هایشان بهترین تزیین ها را به کار می برند و آنها را با «گلابتون دوزی»، «بادله دوزی» و «تلی بافی» می آرایند.
صنایع دستی و سوغاتی‌های میناب به سبب فرهنگ ویژه که نتیجه آمیختگی فرهنگ منطقه با فرهنگ سایر ملل در مراودات و ارتباطات دریایی است، دارای تفاوت‌های بسیاری با سایر مناطق کشور بوده؛ به همین دلیل، گردشگران ایرانی و خارجی به صنایع دستی و سوغات میناب، توجه ویژه‌ای نشان می‌دهند.
سفال گری میناب
یکی از مهم ترین و زیبا ترین صنایع دستی میناب ، سفال گری می باشد. ظروف سفالی دارای زیبایی منحصر به فردی می باشند. از معروف ترین محصولات سفالی که در میناب تهیه می شود، کوزه آب می باشد. اغلب بومیان میناب این کوزه را به نام کوزه جهل می شناسند.
حصیر بافی میناب
یکی دیگر از صنایع دستی میناب که بسیار هم زیبا و با ارزش می باشد، حصیر بافی است. محصولاتی که ر حصیر بافی تهیه و تولید می شوند، دارای تنوع بسیار زیادی می باشند. از جمله محصولات حصیری تولید شده در میناب می توان به سوند، تک، گفه، سپ، باد بزن، کندوک نونی، جارو پیشی، و… اشاره کرد.
معمولا هر کدام از این محصولات هم از نظر زیبایی و هم از نظر کارایی در شرایط بسیار مناسبی قرار دارند. بدین ترتیب معمولا اغلب افرادی که به میناب سفر می کنند، چن نمونه از محصولات حصیری تولید شده در این شهر را نیز به عنوان سوغات میناب خریداری می کنند.
زردوزی از بهترین سوغات میناب
زردوزی که در نقاط مختلف ایران به «کم دوزی»، «گلدوزی»، «برودری دوزی» و «کمان دوزی» شهرت دارد، در اکثر نقاط ایران رواج دارد و در استان هرمزگان بویژه شهرهای بندر لنگه، بندر عباس و میناب رونق بسیار دارد و یکی از بهترین سوغات میناب به حساب می آید.
از گلابتون دوزی برای تولیداتی نظیر دمپایی، سر آستین، پیش سینه، دور یقه، لبه پرده، دیوارکوب، پشتی، کوسن، سجاده، جلد قرآن و تابلو استفاده می کنند و در صنعت دوخت طرح های زیبا و منقش بر روی پارچه با نوارهای طلایی، گلابتون دوزی نام دارد و در تزیین لباس های محلی زنان به كار می رود. طرح اصلی آن از لباس های محلی زنان هند و بنگال اقتباس شده است.
لباس های گلابتون دوزی بیش تر جنبه ی مصرف محلی دارند اما در حال حاضر به خاطر زیبایی نقوش و راحتی این لباس مورد توجه زنان دیگر نیز قرار گرفته اند. ابزار كار گلابتون دوزی عبارت اند از: قلاب، مداد، كپیه، چهار پایه یا هاون چوبی.
تلی بافی میناب
هنر «بادله دوزی» یا «تلی بافی» که از به هم پیوستن چند نوع زری با یکدیگر بافته می‌شود و معمولاً برای لبه شلوارهای زنانه مورد استفاده قرار می‌گیرد نیز بسیار در این جنوب کشور، به ویژه در بندرعباس رواج دارد. سفالگری، چادرشب‌بافی، گلابتون‌دوزی، شک‌دوزی و «شیریکی پیچ» هم از دیگر صنایع دستی میناب به شمار می‌رود.
ریسمان، خوس، بالش تلی، شش قرقره و جا تلی‌بافی (کدیجه) وسایل مورد نیاز تلی بافی است.برای بافت تلی به چند عدد قرقرهی مخصوص (قالب)، همینطور یک جوغن (کدیجه) و یک بالشتک نیاز است. نحوه‌ی کار با این وسیله بدین صورت است که بالشتک را روی جوغن قرار داده و با دست شروع به بافتن می‌کنند.
هاون چوبی که «جوغن» و چند قرقرهی مخصوص که به «قالب» معروف هستند و یک بالشتک استوانه‌ای شکل پارچه‌ای که بر روی جوغن گذاشته می شود و نخ و قالب ها بر روی بالشتک با سون محکم می شود، داخل بالشتک استوانه ای شکل از آرد، برنج یا شن پر می کنند تا سنگینی خود را بر روی جوغن حفظ کند، از اجرای مهم ساخت تلی بافی محسوب می شود.
