جزیره پوگلیا ایتالیا
در این مطلب از مجله گردشگری تاپ توریست شما را با جزیره پوگلیا ایتالیا ، جزیره ای ترسناک و نفرین شده اما زیبا آشنا خواهیم کرد. در ادامه همراه ما باشید
جزیره پوگلیا (Poveglia) کشور ایتالیا علیرغم اینکه جزیره ای زیبا می باشد، دارای عنوان وحشتناک ترین جزیره دنیا هست. ایتالیایی ها به این جزیره لقب جزیره ارواح را داده و دولت این کشور ورود توریست ها را به این منطقه ممنوع اعلام کرد. این ممنوعیت سبب افزایش شهرت پوگلیا شده است.
گفته می شود که این جزیره در تالاب ونیزی خالی از سکنه ترین جزیره در جهان است و گرچه شما نمی توانید از آن دیدن کنید، می توانید از یک قایق سواری ناراحت کننده در اطراف آن به عنوان راهنما لذت ببرید. به این دلیل که تصور می شود Poveglia محل زندگی استخوانهای در حال پوسیدگی بیش از 160،000 روح آلوده به طاعون و تحت شکنجه روحی است که طی قرن ها در این زندان بودند.
جزیره پوگلیا در زمان قرون وسطی و شیوع طاعون، محل نگهداری و قرنطینه کردن بیماران طاعونی بود و آن ها را در این جزیره می سوزاندند! در دوران جنگ جهانی هم که از آن به عنوان انبار باروت ناپلئون یاد می شد و بعدها هم یکی از مراکز نگهداری بیماران روانی بود. جالب است بدانید که این جزیره در بین خود ایتالیایی ها خیلی محبوب نیست. چون یکی از افسانه های ونیزی بر این باور است که وقتی یک انسان خبیث و ناپاک می‌میرد، روحش در جزیره پوگلیا بیدار می شود.
تاریخچه پوگلیا
جزیره پوگلیا کشور ایتالیا که اولین اخبار تاریخی از آن مربوط به قرن نهم بوده، بین جزیره لیدو و شهر ونیز جای دارد. این جزیره به وسیله یک کانال آب به دو قسمت تقسیم شده و در قرن نهم، مردم استه و پادوآ در این جزیره برای سالهای زیادی زندگی کردند. بعد از حمله جنوا به ونیز، مردم پوگلیا مجبور شدند این جزیره را ترک کنند و تا سال 1527 این منطقه خالی از سکنه بود. پس از آن، ونیزی ها به این جزیره آمده و در آنجا ساکن شدند.
یکی از اتفاقات غم انگیز آن زمان شیوع بیماری طاعون بود. در اواسط قرن 14، مردم تا حدی روی این بیماری شناخت و کنترل پیدا کردند و راه نجات از آن را کنترل ورود و خروج اشخاص و قرنطینه بیماران می دانستند. در سال 1776 و زیر نظر اداره سلامت و درمان عمومی ایتالیا، افرادی که با کشتی به ونیز می آمدند، در این جزیره متوقف و کنترل شده و اگر مورد مشکوکی دیده میشد، آن شخص را بستری میکردند. در سال 1793، عده ای از مبتلایان به طاعون توسط دو کشتی به این منطقه انتقال یافتند و به این ترتیب، پوگلیا بطور موقت به یک مرکز بستری بیماران طاعونی مبدل شد.
ایتالیایی ها به محل قرنطینه بیماران لازارتو (lazaretto) می گفتند. پوگلیا که یک لازارتوی موقت بشمار می رفت، در سال 1805 به یک لازارتوی دائمی مبدل گشت و هزاران بیمار در آن بستری شدند. این جزیره تا سالهای 1814 تا 1922 تبعیدگاهی برای بیماران یا افراد مشکوک به بیماری بود. بین تبعید شدگان افراد زیادی هم بودند که مبتلا به طاعون نبودند ولی دیگر نتوانستند از این جزیره خارج شوند. سرنوشت افرادی که به این منطقه آورده میشدند، به دفن در گورهای جمعی یا سوزانده شدن ختم گشت. این آمار وحشتناک بقدری بالا بوده که میتوان گفت نیمی از خاک جزیره را خاکستر و اجساد تجزیه شده تشکیل داده اند.
داستان هایی در مورد ارواح سرگردان
داستان های زیادی در مورد ارواح سرگردان و مشاهده شده در جزیره پوگلیا وجود دارد، زیرا این جزیره شاهد مرگ های بسیار ناعادلانه و سختی بوده است. برخی از افراد اظهار کرده اند که صدای شیون و گریه و حتی سرفه بعضی از بیماران را هم می شنوند و این نشان دهنده این است که بعضی از آن ها هنوز در این جزیره وجود دارند.
برخی دیگر از اهالی مناطق نزدیک به این جزیره اظهار می کنند که در ساختمان های آنجا روح های خشن سرگردان هستند. این روح ها انسان ها را لمس می کنند، هول می دهند، ضربه می زنند یا حتی می توانند آن ها را خفه کنند.
حتی نقل شده است که خانواده ای تصمیم گرفتند برای تفریح در تعطیلات به این جزیره بروند اما همان شب این جزیره را ترک کردند. جالب تر این که دلیل این موضوع را به هیچ کس نگفتند و به هیچ سوالی در این رابطه پاسخ ندادند. بعضی اظهار کرده اند که دلیل آن ، این بوده که در آن شب صورت دختر این خانواده به ناگهان از چند ناحیه زخمی شده، خونریزی شدیدی داشته به طوریکه آن ها مجبور شدند خونریزی صورت او را با چندین بخیه متوقف کنند.
اتفاقات دیگری هم وجود دارد به عنوان مثال روزی مردی پا به این جزیره گذاشت و به محض وارد شدن به آن، صدایی شنید که به او می گفت هر چه سریع تر باید این جزیره را ترک کند و هرگز به آن جا بازنگردد. البته تمام این داستان ها در حد داستان های مردم محلی است و هنوز کسی نتوانسته دلیل و مدرکی برای اثبات آنها ارائه دهد.
