جاهای دیدنی بشرویه

بشرویه از شهرهای تاریخی و قدیمی با عمری چند صد ساله‌ است که در غرب استان خراسان جنوبی و در لبه کویر واقع است. به دلیل این موقعیت جغرافیایی، آب وهوای این شهر گرم و کویری است. ریگزار بشرویه به دلیل حفظ بافت سنتی زیبای خود و بادگیرهای زیبای آن باعث شده است که بشرویه به شهر بادگیرها در خراسان معروف شود .این شهر باستانی دارای آثار تاریخی فراوانی می باشد که قدمت تعدادی از آن‌ها به قبل از اسلام برمی‌گردند همچنین آثار ارزشمند متعددی وجود دارد که خانه‌های تاریخی میان آثار آن، نشانه‌هایی شاخص‌تر هستند .در ادامه همراه تاپ توریست باشید تا با جاهای دیدنی بشرویه بیشتر آشنا شوید.

قلعه دختر بشرویه

از جمله قدیمی ترین آثار بشرویه قلعه ایست که در دوازده کیلومتری غرب بشرویه در مجاورت آسیاب آبی معروف به آسیاب دهنه بر بالای کوهی به ارتفاع ۴۰۰ متر از سطح زمین واقع شده و بنام قلعه دختر معروف می باشد .این قلعه بر بالای قله ای مخروطی شکل قرار گرفته و از سه طرف مشرف به پرتگاه می باشد که تقریبا غیر قا بل عبور است و فقط از سمت جنوبی به آن راه عبور سختی وجود دارد.
در خصوص سابقه تاریخی این قلعه دو نظر وجود دارد یکی این است که قلعه مزبور در عداد سلسله قلاعی است که به همین نام از دوران ساسانی باقی مانده اند و این که قلعه در زمان فرقه اسماعیلیه بنا شده است .گرچه سبک بنای قلعه دختر بشرویه با شیوه معماری و اساسا موقعیت قلاع اسماعیلی درایران متفاوت است ،اما ممکن است که در دوران نفوذ اسماعیلیان مورد استفاده بوده است.

خانه مستوفی بشرویه

یکی از زیباترین و قدیمی‌ترین بناهای ارزشمند بافت تاریخی شهر بشرویه در خیابان ملا عبدالله تونی و کوچه مستوفی واقع شده است. این بنای تماشایی باتوجه به داشتن معماری منحصربه‌فرد از بااهمیت‌ترین و خاص‌ترین بناهای محله‌ میان ده محسوب می‌شود.

خانه مستوفی از بزرگ‌ترین و بی‌نظیرترین خانه‌های این محله است که در دوران قاجار ساخته شده و به یکی از بزرگان شهر به نام مستوفی تعلق دارد. در این خانه باشکوه بادگیرهای عظیمی ساخته‌اند که به‌عنوان نماد شهرهای کویری همچون نگینی باارزش سبب خاص شدن معماری شهر بشرویه می‌شود.

کویر بشرویه

کویر بشرویه از شگفت‌انگیزترین مناطق کویری در خراسان جنوبی است. این کویر نسبت به سایر کویرهای ایران، بکرتر مانده و هنوز مثل کویر مرنجاب پای خیلی از علاقمندان کویر به آن باز نشده است. برای همین اگر می‌خواهید در سفر خراسان جنوبی و شهرهایی مثل طبس یا بشرویه، کویرگردی هم کنید، کویر بشرویه انتخاب خوبی است.

در کویر بشرویه، رمل‌ها، تل ماسه‌ها و قورت‌های زیبا در کنار گیاهان شورپسند، شوره‌زارها و نمک‌زارها تشکیل طبیعتی زیبا را دادند. این همه زیبایی را با رودخانه‌ دائمی کال شور، جنگل تاغ، دق‌های باتلاقی و هزاران جذابیت معنوی دیگر ترکیب کنید تا متوجه شوید که چرا اینجا را به عنوان یکی از شگفت‌انگیزترین مناطق کویری خراسان جنوبی معرفی می‌کنند.

رباط اصفاک و نیگنان

از آثار قدیمی بشرویه به‌شمار می‌روند و در روستای اصفاک و نیگنان قرار دارند. این کاروانسراها در زمینی به مساحت تقریبی ۲۵۰۰ متر مربع و بصورت شرقی-غربی احداث شده‌‌اند و تنها یک در ورودی و خروجی در وجه شرقی خود دارند. تفاوت کوچک این دو رباط، برج سر در ورودی رباط اصفاک محسوب می‌شود که رباط نیگنان فاقد آن است.

خانه استاد فروزانفر

باغ خان

خانه‌ای بسیار قدیمی معروف به باغ خان یكی دیگر از منازل قدیمی است كه در بافت قدیمی شهر بشرویه و در خیابان ملاعبدا… تونی بشروی، كوی ملاسعدی واقع شده است. این منزل متعلق به امیرحسن‌خان طبسی بوده و به باغ خان مشهور و اواسط دوره قاجاریه به سبك ابنیه‌ زیبا و خاص آن دوره ساخته شده است. مصالح به كار رفته در این بنا خشت خام وگل است و نمای بیرونی آن با كاهگل و قاب‌بندی‌های گچی تزئین شده است.

پل آب بر

پل آب بر از دیدنی‌های تاریخی بشرویه به‌شمار می‌رود. مهندسان و معماران دوره ساسانی جهت تامین آب و مدیریت مصرف آن که از اهمیت بسیار بالای برخوردار بوده است، سازه های آبی بسیاری ساخته‌اند که پل آب بر بشرویه یکی از آن‌ها محسوب می‌شود. از مزایای پل آب بر می توان به انتقال آب از کف به زمین های قابل کشت در دو طرف رودخانه اشاره کرد. استفاده از این فناوری سنتی نشان از اهمیت تاریخی منطقه بشرویه دارد.

موزه خصوصی بشرویه در اردیبهشت ماه سال ۱۳۸۷، با همکاری بخش خصوصی در خانة تاریخی ملا عبدا… تونی (اسدی) واقع در بافت تاریخی شهرستان بشرویه ایجاد و راه‌اندازی گردید.این بنا از خانه‌های چهار ایوانی دورة صفویه می‌باشد و با معماری اصیل خود، زادگاه یکی از علمای بزرگ ایران در دورة صفویه به نام ملاعبدا… تونی بشروی بوده است و دارای اتاق های متعدد، مطبخ، اتاق زمستانی و اتاق بادگیر می‌باشد.بنای منزل اسدی باتوجه به گفته‌های افراد محلی حدوداً چهارصد سال قدمت دارد و باتوجه به تزئینات معماری آن، تقریباً هم‌زمان با بنای مسجد میانده می‌باشد.

حوض انبار میان ده 

حوض انبار میان ده قدیمی‌ترین بنای مرکزی محله میان‌ده بشرویه است و ساخت آن طبق کتیبه موجود بر بدنه‌اش، به سال ۹۷۶ هجری قمری بازمی‌گردد. ایوان زیبای بنا در جهت وزش باد غالب شهر (باد شمال) ساخته شده است و آن را با آجرکاری لوزی برجسته تزیین کرده‌اند. استفاده از این آب‌انبار که آب آن از طریق قنات رقه تامین می‌شد، در ابتدا با شیوه برکه‌ای و به‌وسیله‌ی سطل و طناب میسر بوده است و در دوره‌ی قاجار، با ایجاد پله و پاشیر، یک راه دسترسی تازه از پشت بنا ایجاد شد. مصالح مورد استفاده در ساخت بنا سنگ و خشت پخته هستند. در قسمت پوشش ایوان آب‌انبار، آجرچینی را به شیوه رومی اجرا کرده‌اند و در کف ایوان از سنگ قلوه برای کف‌فرش استفاده شده است.

مسجد جامع میان ده بشرویه

 مسجد جامع میان ده بشرویه در خیابان حسینیه و محله میان ده شهر بشرویه واقع شده است . این سازه در ۱۰۳۰هجری قمری ساخته شده است . ورودی این مسجد در مقابل مدرسه علمیه است . این مسجد تک ایوانی است و تنها ایوان آن در سمت جنوب قرار دارد ومحرابی بر دیواره انتهایی آن تعبیه شده است . در اطراف حیاط مرکزی ۱۲ ستون آجری با طاق بندی های جناغی وجود دارد و رواقهایی با سقفهای گنبدی تشکیل داده اند . در ضلع شمالی و پشت رواقهای شمالی شبستانی وجود دارد .آنچه به این مسجد زیبایی بخشیده است کاربندیهای تردستانه ی آجری و گچی است .

امام زاده هوگند

در فاصله حدود دوازده کیلومتری غرب بشرویه و در دامنه کوه مرکز زیارتی وجود دارد که به نام امام زاده محمد بن اصغر هوگند معروف و مشهور است از سابقه و شخصیت مدفون در این محل هیچ اطلاع تاریخی در دست نیست و آنچه اهالی به آن اعتقاد دارند این است که این جا محل دفن یکی از اولاد موسی بن جعفر (ع) است. مرکز مزبور از قدیم الایام و در حال حاضر مامن زوار و مومنانی است که به عشق اهل بیت از نقاط همجوار برای زیارت به آن روی می آورند و در حال حاضر یک مرکز زیارتی و سیاحتی است.

سراي سركه

در ميان مجموعه تكايا و مراكز مذهبي بشرويه ، بنايي وجود دارد كه در نظر مردم و اهالي محل از اعتبار و ارزش والايي برخوردار است و به نام سراي سركه معروف مي باشد . اين بنا ابتدا خانه مسكوني متعلق به فردي به نام ملاي سركه بوده كه در زمينه ي توليد و خريد و فروش سركه فعاليت داشته است . ظاهرا” ايشان از خداوند تمنايي داشته و عهد مي كند كه در صورت برآورده شدن حاجتش ، خانه ي مسكوني و متعلقات آن را وقف روضه خواني امام حسين (ع) نمايد و بدين صورت اين مكان وقف روضه خواني دهه ي عاشورا و شب هاي جمعه مي گردد كه هم اكنون به جاي شب هاي جمعه در بعدازظهر روز چهارشنبه خواهران در مجلس روضه شركت مي كنند.